Nawiązująca do "Boskiej komedii" Dantego kolejna wielka powieść laureata literackiej Nagrody Nobla, A. Sołżenicyna

Kolejna, obok Oddziału chorych na raka, wielka powieść laureata literackiej Nagrody Nobla. Choć jej tytuł nawiązuje do Boskiej Komedii Dantego, Sołżenicyn opisuje współczesne mu czasy i rzeczywistość "szaraszki" - więzienia-instytutu badawczego. Zatrudnieni w niej więźniowie, wielu to wybitni naukowcy, pracują nad deszyfracją ludzkiego głosu i technikami podsłuchu. To zamknięte środowisko jest obrazem radzieckiego społeczeństwa w miniaturze, a portrety psychologiczne bohaterów - także samego Stalina - zajmujących miejsca na dwóch skrajach represyjnego systemu, składają się na całą gamę ludzkich typów i postaw. Jest to powieść o wyjątkowych walorach, przejmująca i napawająca grozą.

Aleksander Sołżenicyn (1[zasłonięte]918-20), aresztowany w 1945 roku i skazany na osiem lat obozu pracy, do roku 1956 przebywał na zesłaniu. W 1970 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. W 1974 roku został ponownie aresztowany, pozbawiony obywatelstwa ZSRR i deportowany do RFN. Do ojczyzny wrócił ze Stanów Zjednoczonych dopiero w roku 1994.