Króliczek Olgierd Dudek

Istnieje takie powiedzenie, że pesymiści to dawni optymiści, którzy poznali wszystkie fakty. Kiedy wraz z przyjaciółmi opuszczałem aulę uczelni z dyplomem ukończenia studiów w kieszeni, byłem optymistą - jak wszyscy. Rok później poznałem fakty. To był początek lat dziewięćdziesiątych. Jedni żyli ideami, inni żyli z idei. Pęd do sukcesu stał się religią, religia stała się polityką, a polityka nie mogła istnieć bez pieniędzy. Króliczek, którego poznałem zupełnie przypadkowo, był optymistą - a właściwie optymistką. Jego losy - których byłem biernym obserwatorem - uświadomiły mi, że wszyscy należymy do Pokolenia Zero, a nasze problemy staną się wspólne dla wszystkich następnych pokoleń ludzi rozpoczynających dorosłe życie. Opowieść jest zbeletryzowanym zapisem tamtych wydarzeń, na tyle jednak wiernym, aby nikt z bohaterów opowiadania nie posądził mnie o nieprawdę, i na tyle uczciwym, abym mógł nazwać go prawdziwym.