FUNDACJA "AKOGO?" została założona w 2002 roku przez Ewę Błaszczyk-Janczarską oraz ks.Wojtka Drozdowicza (twórcę programu "Ziarno" w TVP, obecnie proboszcza Pokamedulskiego Kościoła przy UKSW w Lesie Bielańskim).

Celem Fundacji Ewy Błaszczyk "Akogo?" jest pomoc dzieciom po ciężkich urazach mózgu oraz wybudowanie pierwszej w Polsce kliniki-wzorca (na 15 łóżek) przy oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w Centrum Zdrowia Dziecka – Centralnym Szpitalu Dziecięcym w Polsce, gdzie te najcięższe przypadki trafiają.

Fundacja Ewy Błaszczyk "AKOGO?"
ul. Podleśna 4,
01-673 Warszawa,
tel: +48 22 [zasłonięte] 13,
fax:[zasłonięte]832-87,
www.akogo.pl
e-mail: [zasłonięte]@akogo.pl,
Fundacja "AKOGO?" jest organizacją pożytku publicznego - (nr KRS 000[zasłonięte]5054)

Konto w BZ WBK : 27 1090 [zasłonięte] 1[zasłonięte]0560001 [zasłonięte] 049384

Stanisław Bareja Król krzywego zwierciadła

 

Licytując na tej aukcji pomagasz w budowie kliniki "BUDZIK" dla dzieci w śpiączce. Więcej informacji o klinice na naszej stronie www.akogo.pl

ZAPRASZAMY

 

Na licytowanym egzemplarzu książki swoje autografy złożyli m.in.:

- Ewa Błaszczyk

- Stanisław Tym

- Mieczysław Hryniewicz

- Zofia Czerwińska

- Kazimierz Kaczor

- Maciej Pietrzyk

- Wiktor Zborowski

- Maciej Replewicz - autor książki

 

Życie Stanisława Barei nie było łatwe. Zadbali o to cenzorzy, dyspozycyjni dziennikarze i „życzliwi” koledzy po fachu, których drażniło przenikliwe spojrzenie, ostra ironia oraz status komedii, uznanej za gatunek upośledzony, plebejski. Zarzucano mu niechlujstwo warsztatowe stosowanie oklepanych gagów, mało wybredny dowcip. Był jednak znakomitym obserwatorem, który w krótkiej scenie potrafił wyrazić więcej niż inni w całym filmie.

W przeciwieństwie do wielu produkcji, które wówczas uznano za wybitne, komedie Barei przetrwały próbę czasu i przemiany ustrojowe, stając się ponadczasowymi klasykami. Są dokumentami epoki PRL i portretami zbiorowym Polaków. On sam pośmiertnie został uznany królem krzywego zwierciadła. Stanisław Tym dodaje: nie portretowaliśmy absurdów systemu – to system był jednym wielkim absurdem.

Król krzywego zwierciadła to więcej niż sztampowa biografia. Nie ma w nim rozdziałów - jak w scenopisie są ujęcia. Fabuła przypomina film realizowany z kilku kamer, z różnych punktów widzenia. O Barei mówią Stanisław Tym, Jacek Fedorowicz, Andrzej Wajda, Janusz Morgenstern , Jan Kobuszewski, jego przyjaciele, rodzina i współpracownicy – aktorzy, operatorzy, kaskaderzy. Książka dokumentuje jego życie i drogę jaką przeszedł od muzycznych komedyjek, przez pierwszy polski kryminał utrzymany w mrocznym aż do filmów, które śmieszyły, choć ukazywały mało zabawną rzeczywistość PRL.

Dowiemy się jak mogły wyglądać, filmy, których nie nigdy nie zrealizował.

Autor dotarł do niepublikowanych wcześniej scenariuszy Stanisława Barei, m.in. do tekstu Kilometr za horyzontem, które napisał tuż przed śmiercią. „Miś” powstał na podstawie nieznanego scenariusza „Joker”. Prototypem Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz był Tor przeszkód, który przez 35 lat spoczywał w domowym archiwum reżysera. Jeden z rozdziałów – Obywatel konspirator opowiada o nieznanej stronie życia Stanisława Barei. W jego domu przez kilkanaście lat mieściła się pracownia nielegalnego wydawnictwa NOWA. Podczas powrotnego lotu ze zdjęć w Paryżu w pudełkach na taśmę filmową z napisem „Materiał światłoczuły. Nie otwierać!” Bareja i Tym przemycili do Polski kilogramy publikacji paryskiej „Kultury”. W gorące lato 1980 roku reżyser przewiózł z Wiednia na dachu swojego samochodu maszynę poligraficzną dla rodzącej się Solidarności. Król krzywego zwierciadła to opowieść o człowieku, który wbrew koniunkturalnym zależnościom i układom bronił swoich poglądów, demaskując cynizm oraz ignorancję władzy, o której mówił „kłamczuszki”.