PIĘKNY ZESTAW ŚNIADANIOWY KPM ART DECO

Cudowne lata 30te  - najlepszy najciekawszy  okres niemieckiej porcelany – kryzys lat 20tych powoli mija- biznes zaczyna się kręcić- w USA wybucha moda na niemiecka porcelanę- najlepsi artyści prześcigają się w projektowaniu ciekawych wzorów i dekoracji…  W szkołach wzornictwa artystycznego wykładają najwybitniejsi współcześnie artyści- z Vassilym Kandinskym /Bauhaus od 1922-33/ Porcelana sprzedaje się na całym świecie jak ciepłe bułeczki… W tym czasie sztuka współczesna wdziera się do sztuki użytkowej- bardzo modna jest  sztuka orientalna- estetyka japońskiej starej porcelany wywiera ogromy wpływ na kolorystykę i stylistykę- w tym czasie tworzą impresjoniści – w dekoracjach widzimy geometryzację charakterystyczną dla kubizmu…

 Secesję wypiera art deco –nawiązujące do proporcji klasycznych- Grupa wybitnych artystów i teoretyków sztuki zakłada Bauhaus-  szkołę która wywarła ogromny wpływ na współczesną sztukę użytkową…  piękno czystej formy połączone z wartością użytkową i masową produkcją. Okres bardzo  ciekawy zjawisk  w sztuce- także interesująca sztuka faszyzmu i socrealizmu – szczególnie ciekawa we Włoszech – ale też ciekawa w III Rzeszy …

Oferuję Państwu bardzo ciekawą kolekcję filiżanek i dzbanków z tego okresu… pochodzą z jednego bogatego berlińskiego kredensu i były zbierane przez wiele lat- Niektóre egzemplarze mają wartość muzealną…

Zestaw śniadaniowy KPM – PORCELANA ŚLĄSKA!!!–  doskonała kremowa porcelana – gładka błyszcząca glazura delikatnie złocona. Filiżanka -bardzo piękna z  oryginalną dwudzielną rączką . Ilustrowana stylizowanymi kwiatami pomarańcz błękit, cytryna i jasny fiolet- delikatne złocenie- tylko rant i raczka - ponieważ złocenie jest obecne- zatem filiżanka pochodzi sprzed 1935 roku odkąd Hitler zakazał używania metali szlachetnych do zdobienia porcelany…

Sztuka współczesna w sztuce użytkowej- w królestwie secesyjnej porcelany- wypełnionej pięknymi różami, georginiami, liliami…- złotem i reliefami- taki prosty kształt stanowił wyzwanie- geometryzacja- nienaturalne czyste kolory-  ten zestaw mógłby stać w każdym muzeum sztuki współczesnej… Polecam  prawdziwy RARYTAS!!!!

sygnatura 1925-45  –  ale już wiemy, ze nasza filiżanka pochodzi z okresu przed 1935… w zasadzie można powiedzieć, że Waldenburg- to polski Rosenthal- fason Fryderyka zaprojektowany przez samego Philipa Rosenthala- produkowany był aż do zamknięcia fabryki…

Filiżanka wysokość 5,1 cm średnica 10,8 cm od ucha do brzegu pucharu 12,7 cm

Niestety na rancie uszczerbienie a od uszczerbienia włosowate pęknięcie szkliwa… mimo to zestaw jest piękny i wspaniale będzie wyglądał w kolekcji piękności w kredensie…

podstawek średnica 14,7 cm/niestety również wyszczerbiony na rancie/- porcelana śląska miała trudniejsze Zycie- dlatego jest tak cenna

Talerz deserowy 19,5 cm stan idealny

Historia za sygnatury.pl:

·  Carl Krister Porzellanfabrik (ca. 1831 - 1895)

·  - Porzellanfabrik Carl Krister (1895 - 1905)

·  - Krister Porzellanmanufaktur (1905 - 1920)

·  - Krister Porzellanindustrie AG (1920 - 1925)

·  - Krister Porzellanmanufaktur AG (1925 - 1945)

·  - Fabryka Porcelany Krzysztof (1945 - 1995)

·  Notatka historyczna

·  Historia produkcji porcelany na Śląsku zaczęła się w 1820 roku, gdy C.S. Rausch założył pierwszą fabrykę wyrobów sanitarnych w Wałbrzychu (Waldenburg). Zaczynając od jednego pieca i 9 pracowników, powoli przekształcał swój zakład w fabrykę porcelany.
W 1823 roku, Rausch zatrudnił młodego >malarza błękitem<, Karla Franza Kristera, który miał mu pomóc w rozwijaniu produkcji i przemysłu porcelanowego na Śląsku.

Karl Franz Krister (1[zasłonięte]802-18) urodził się w Nysie (Neisse), ale dorastał w mieście Gera w Turyngii, gdzie przez pięć lat uczył się rzemiosła w różnych fabrykach porcelany. Zanim zatrudnił się w fabryce Rauscha, podczas swoich podróży zebrał doświadczenia w trzynastu fabrykach porcelany, od Francji po Węgry.

W 1829 roku Johann Traugott założył drugą w Wałbrzychu fabrykę porcelany. W tym samym roku, dorosły już K.F. Krister przeniósł się do nowego zakładu. W 1831 roku przejął ( lub wydzierżawił ) zakład Rauscha, a najpóźniej do 1836 roku przejął także fabrykę Hayna. Połączył oba zakłady i rozpoczął systematyczne "budowanie" wzorcowego przedsiębiorstwa, zgodnie z ówczesnym stanem wiedzy i techniki.

W 1840 roku przestawił opalanie swoich pieców z węgla drzewnego na węgiel kamienny, którego w okolicy nie brakowało. W następnych latach sukcesywnie modernizował fabrykę i w 1845 roku pięć pieców opalanych było węglem kamiennym, a w dziesięć lat później już 15. Zużywał wówczas 5% rocznej produkcji węgla na Dolnym Śląsku. Od 1853 roku, w fabryce pracowały dwie wysokociśnieniowe maszyny parowe napędzające urządzenia fabryczne.
W roku 25-lecia fabryki zatrudnionych w niej było 1200 osób, a w 1859 osiągnięto najwyższy poziom zatrudnienia: 1500 robotników i urzędników.

Od początku, Krister starał się produkować porcelanę w dobrej jakości, dostępną dla każdego gospodarstwa domowego, co było niewątpliwą zaletą jego produkcji. Produkowany asortyment wzorowany był na formach i dekoracjach Królewskiej Manufaktury Porcelany w Berlinie ( KPM ). Rozpoczął produkcję od cybuchów do fajek, filiżanek, dzbanków, mleczników i cukiernic. Z upływem czasu produkcja koncentrowała się coraz bardziej na zastawach stołowych i wyrobach luksusowych, takich jak: wazy, bomboniery, kabarety itp. W celu wsparcia sprzedaży, Krister stosował wyrafinowane metody: używał sygnatury bardzo zbliżonej do znaku KPM Berlin, używającej tradycyjnie liter KPM ( skrót KPM oznaczał: Königliche Porzellanmanufaktur / Krister Porzellan Manufaktur ), czego nikt nie mógł mu zabronić, bowiem nie istniała jeszcze ochrona znaków towarowych. Wprowadziło to jednak spore zamieszanie wśród klientów i kolekcjonerów aż do obecnych czasów.

Jakość wyrobów fabryki została wyróżniona medalami na Wystawach Przemysłowych we Wrocławiu w 1852 i 1857 roku, a także na Wystawach Światowych w Paryżu w 1857 i 1867 roku.

Po śmierci Karla Kristera, fabryka przeszła w ręce jego spadkobierców, m.in. późniejszego członka Tajnej Królewskiej Rady Handlowej - Roberta Haenschke, którego następcą był jego syn, Albert Haenschke. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, rodzina Dimter usunęła się całkowicie z firmy i od 1901 roku tylko członkowie rodziny Haenschke wymieniani byli jako właściciele fabryki Carla Kristera.

W okresie I Wojny Światowej, fabryka poniosła duże straty spowodowane poborem do armii i zwolnieniami. W 1917 roku Departament Wojny we Wrocławiu nakazał ograniczenie produkcji do poziomu 40% produkcji sprzed wojny. Doszły do tego trudności spowodowane utratą tradycyjnych zagranicznych rynków zbytu, na które firma eksportowała swoje wyroby. Różnice poglądów w rodzinie Haenschke oraz problemy finansowe zmusiły właścicieli do przekształcenia firmy w 1920 roku w spółkę akcyjną Krister Porzellanindustrie AG. W tym samym roku zmarł Albert Haenschke, a w 1921 roku doszło do przejęcia fabryki przez koncern Rosenthal AG.

Pomimo trudności i zmian, fabryka porcelany Carla Kristera pozostała ważnym elementem przemysłowego krajobrazu Wałbrzycha. W 1921 roku otrzymała zlecenie na produkcję tzw. pieniędzy zastępczych z porcelany. Początkowo monet o nominale 75 fenigów, a od 1922 roku także 20 i 50 fenigów oraz 1 marki.

W 1925 roku firma powróciła do swej wcześniejszej nazwy Krister Porzellanmanufaktur AG. Nastąpił także powrót do liczących sobie 60 lat, starych wzorów i dekorów fabryki, które odtwarzano na podstawie zachowanych form i katalogów z wzorcami. Przy wsparciu koncernu Rosenthal AG, wyroby z wałbrzyskiej fabryki Carla Kristera ponownie stały się szeroko dostępne, a w 1928 r. zostały zaprezentowane na wystawie Niemieckiej Porcelany w Wiesbaden. Od połowy lat dwudziestych następował ponowny rozwój fabryki, a jej wyroby były znów bardzo poszukiwane przez odbiorców.

Fabryka funkcjonowała nieprzerwanie do 5 maja 1945 roku. 8 maja została przejęta przez władze polskie, a już 11 maja 1945 roku wznowiła produkcję z pomocą niemieckich fachowców, którzy do ich wydalenia z Polski przyuczali polskich pracowników. Zmieniono nazwę firmy na Zakłady Porcelany Stołowej "KRZYSZTOF", stosując na wyrobach dotychczasową sygnaturę fabryki Kristera z dopiskiem >made in poland<.

Od 1952 roku znakiem firmowym fabryki został: WAWEL i pod nazwą Fabryka Porcelany KRZYSZTOF zakład kontynuował produkcję jako przedsiębiorstwo państwowe do 1995 roku, kiedy nastąpiła reprywatyzacja i przekształcenie w spółkę akcyjną Fabryka Porcelany "KRZYSZTOF" S.A..

Obecnie fabryka znajduje się w stanie upadłości likwidacyjnej i poszukuje inwestora, który kupi zakład i przywróci mu dawną pozycję.

Koncern Philip Rosenthal AG, aby odzyskać utraconą produkcję, uruchomił w 1952/53 roku w Landstuhl / Nadrenia-Palatynat nową fabrykę pod nazwą Krister Porzellan-Manufaktur AG, kontynuującą tradycje wałbrzyskiego zakładu Karla Kristera. W zakładzie zatrudniano ok. 600 osób, w znacznej mierze byłych pracowników fabryki w Wałbrzychu. W 1965 roku zakład został przeniesiony do Marktredwitz w Bawarii, a w 1971 wchłonięty przez koncern Rosenthal.