Pierwotnie ta szkola malarstwa emanowała silnym wpływem buddyzmu zen. Stosowano surowy minimalizm, niedopuszczający odcieni szarości. Z biegiem czasu jednak powstały nowe odłamy szkoły protestujące przeciwko zbytniej prostocie, wprowadzono zarówno gradację pośrednią jak również żywe kolory wprost.

Obecnie malarstwo to łączy w sobie wiele różnych technik nazywanych wspólną nazwą suibokuga.

W języku japońskim SUI oznacza wodę, BOKU / SUMI oznacza czarny tusz, GA / E to obraz.

Aktualnie użycie koloru jest dość powszechne i akceptowane, niemniej jednak nie można oprzeć się wrażeniu, że w pewien sposób narusza to świętą tradycję tej starożytnej sztuki. Z tego powodu, jeśli kolor jest stosowany, to najczęściej istnieje jako akcent, lub prosty symbol umieszczony celowo, aby przyciągnąć uwagę widza do miejsca istotnego, nie natomiast tematem dominującym obrazu.

Dla tych, którzy cenią sobie japońską prostotę zen połączoną z mocnym przekazem emocjonalnym, jaki sztuka Sumi-e niesie ze sobą – obraz będzie wspaniałym elementem wystroju wnętrza. Jeśli spoglądając na obraz będzie możliwe poczuć subtelność, delikatność i nietrwałość rosy na wiosennej trawie, poczuć zimno płatków śniegu i gorąco promieni słońca. Jeśli uda się zrozumieć szaleństwo wojownika, dynamikę walki i potężną siłę furii” - to dla malarza największa nagroda, ponieważ pozwoli widzowi choć na chwilę oderwać się myślami od rzeczywistości i popłynąć za nastrojem, energią i radością.

Zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83,