Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

KORDIAN I CHAM Leon Kruczkowski

23-02-2014, 17:42
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Cena kup teraz: 3 zł     
Użytkownik rybik_cukrowy
numer aukcji: 3973800671
Miejscowość Kraków
Wyświetleń: 2   
Koniec: 23-02-2014 17:38:05

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: miękka
Rok wydania (xxxx): 1954
Język: polski
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Witam na mojej aukcji, dziś mam do zaoferowania książkę:



"KORDIAN I CHAM"

 
Leon Kruczkowski
   

wydawnictwo: Czytelnik
stron: 247.
stan książki: - dobry (książka ma ponad pół wieku więc biorąc na to poprawkę jest w całkiem dobrym stanie, jest troszkę podniszczona, ma pożółkłe kartki, lekkie przybrudzenia i pieczątki exlibris byłego właściciela).
 

 

 

 

 

 

 

"Kordian i cham" – powieść Leona Kruczkowskiego z 1932 roku, będąca próbą polemiki z wizją wsi romantyków.
Bezpośrednio nawiązuje do dramatu "Kordian" Juliusza Słowackiego. Kanwą powieści był pamiętnik Kazimierza Deczyńskiego pt. "Opis życia wieśniaka polskiego" (który został wydany jako "Żywot chłopa polskiego na początku XIX stulecia" w 1907 roku).

 

 

 

 

 

 

 

Leon Kruczkowski (ur. 28 czerwca 1900 w Krakowie, zm. 1 sierpnia 1962 w Warszawie) – pisarz i publicysta, a także poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji.

Urodzony w rodzinie rzemieślnika, był z wykształcenia chemikiem, absolwentem Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie. Po studiach pracował początkowo w przemyśle i szkolnictwie zawodowym, następnie od początku lat 30 zajmował się działalnością literacką i publicystyczną; był związany z lewicą.

Lata wojny spędził w obozach jenieckich w Arnswalde II B (Choszczno) i Gross Born (Borne Sulinowo). Po powrocie do Polski wstąpił do PPR, założył w Krakowie miesięcznik literacki "Twórczość". W latach 1[zasłonięte]945-19 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w latach 1[zasłonięte]949-19 prezes Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich. W latach 1[zasłonięte]951-19 przewodniczący Komitetu Współpracy Kulturalnej z Zagranicą. Od lutego 1957 członek Rady Państwa.

Od 1946 roku był posłem – kolejno: do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. W latach 1[zasłonięte]952-19 przewodniczył sejmowej Komisji Oświaty, Nauki i Kultury. W latach 1[zasłonięte]952-19 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego, od 1958 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Był odznaczony orderem Budowniczych Polski Ludowej. W 1953 otrzymał Międzynarodową Nagrodę Leninowską za Umacnianie Pokoju Pomiędzy Narodami.


Leon Kruczkowski urodził się w 1900 w Krakowie. Tam debiutował na przełomie lat 1918/1919, publikując wiersze w czasopiśmie "Maski". Po ukończeniu studiów z zakresu technologii chemii pracował w przemyśle w Zagłębiu Dąbrowskim. W latach 1926 - 1933 mieszkał w dzielnicy Sosnowca - Kazimierzu Górniczym. Mieszkając w Kazimierzu zatrudnił się jako nauczyciel chemii, matematyki i fizyki w Szkole Rzemieślniczo-Przemysłowej w Maczkach. W tym czasie wydał tom wierszy pt. "Młoty nad światem" (1928) oraz powieść pt. "Kordian i cham" (1932), która stała się rewelacją literacką.

"Kordian i cham", pierwsza polska powieść o tendencjach rewolucyjnych, rewidująca narodowe mity i trafiająca w najczulszy nerw polskiej tradycji literackiej, stała się trwałym dorobkiem literatury polskiej. Po sukcesie "Kordiana i chama" Kruczkowski poświęcił się wyłącznie pracy literackiej i publicystycznej. W 1935 powstał przeznaczony na scenę utwór satyryczny, wymierzony przeciw nacjonalizmowi i rasizmowi, pt. "Bohater naszych czasów", wystawiony w warszawskim Teatrze Comoedia, oraz powieść historyczna pt. "Pawie pióra", zaś w 1937 powieść o tematyce współczesnej pt. "Sidła". Jednocześnie pisarz systematycznie współpracował z prasą lewicową: "Sygnałami", "Lewym Torem", "Po prostu", "Nową Wsią", "Epoką" i in. efektem politycznej i publicystycznej działalności Kruczkowskiego były publikacje: "Człowiek i powszedniość", "Dlaczego jestem socjalistą", "W klimacie dyktatury" (zbiór artykułów), ukazujące się w latach 1[zasłonięte]936-19.

Pod koniec Dwudziestolecia pisarz pracował nad powieścią z czasów Stanisława Augusta oraz utworem poświęconym polskiej emigracji robotniczej w Belgii (obie powieści, nie ukończone, zaginęły). Okres II wojny światowej autor "Kordiana i chama" spędził w obozie niemieckim dla jeńców wojennych.

Po wojnie był jednym z najczynniejszych organizatorów życia kulturalnego, pełniąc kolejno szereg odpowiedzialnych funkcji państwowych i społecznych. Jego praca literacka nie uległa przy tym zahamowaniu. Powieściopisarz stał się dramatopisarzem. W 1948 Teatr Polski w Warszawie wystawił jego "Odwety", dramat o problematyce współczesnej, gorąco przyjęty zarówno przez publiczność, jak i krytykę, a w dwa lata potem na scenie Teatru Starego w Krakowie, odbyła się premiera "Niemców" — najgłośniejszej sztuki Kruczkowskiego.
Grób Leona Kruczkowskiego na Powązkach.

"Niemcy", grani na blisko dwudziestu scenach Polski, doczekały się rekordowej ilości przekładów na języki obce (14), wydań w językach obcych (8) oraz premier w Berlinie (oraz wielu innych miastach niemieckich), Wiedniu, Paryżu, Brukseli, Pradze, Bratysławie, Rzymie, Sofii, Londynie, Helsinkach i Tokio, popularyzując w sposób dotychczas nie spotykany dramaturgię polską na świecie.

W 1950 roku pisarz wydał tom publicystyki pt. "Spotkania" i konfrontacje oraz rekonstrukcję nieznanej i nieukończonej sztuki Stefana Żeromskiego pt. "Grzech", którą adaptował na scenę Teatru Kameralnego w Warszawie. W 1954 ukazał się wybór artykułów z okresu powojennego pt. "Wśród swoich i obcych" oraz powstał dramat o tragedii Rosenbergów pt. "Juliusz i Ethel", zaś w rok później — podobnie jak "Juliusza i Ethel" — Teatr Kameralny wystawił napisaną w 1952 sztukę o problematyce współczesnej pt. "Odwiedziny".

W 1950 roku z okazji Święta 22 lipca otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia. W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia.Od roku 1964 jego imię nosi Lubuski Teatr w Zielonej Górze. W 1949 roku Prezydent RP Bolesław Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy I klasy.

 


 

Przed zalicytowaniem koniecznie zapoznaj się ze stroną "o mnie" !!!  

ODPOWIADAM NA WSZYSTKIE PYTANIA pisz na gg[zasłonięte]23279 lub dzwoń 889 [zasłonięte] 506.