O świcie do sierocińca wkraczają niemieccy żołnierze. Dzieci maszerują na Umschlagplatz niosąc sztandar z gwiazdą Dawida. Towarowy pociąg wywozi Korczaka i jego wychowanków w stronę Treblinki. Wagon odłącza się od reszty składu. Staje w pięknej, wiejskiej okolicy prześwietlonej porannymi promieniami słońca. Wyskakują z niego szczęśliwe, uśmiechnięte dzieci. Razem z doktorem Korczakiem oddalają się poza bezkresny horyzont.

Panuje głód. W tej trudnej sytuacji doktorowi pomaga asystentka Stefania Wilczyńska oraz zakochani w sobie Estera i Heniek. Korczak korzysta z każdej okazji, by zdobyć środki na utrzymanie sierocińca. Godzi się na zbiórkę pieniędzy przeprowadzoną przez elitę getta: handlarzy, przemytników i sutenerów. Getto przeżywa tragiczne dni likwidacji. Rozpoczynają się wywózki. Korczak odrzuca możliwość ucieczki na aryjską stronę. Postanawia zostać ze swoimi wychowankami.

Rok 1936. Doktor Korczak, który prowadzi popularne pogadanki radiowe, zostaje wezwany do szefa i dowiaduje się, że jego audycja została zdjęta z anteny. Rozczarowany tym przejawem antysemityzmu, poświęca się całkowicie pracy wychowawczej. Prowadzi sierociniec dla dzieci żydowskich, wykłada w Akademii Medycznej. Wybucha wojna. W czasie obrony Warszawy doktor Korczak pełni funkcję lekarza wojskowego. Po kapitulacji wraca do swego sierocińca, który wkrótce zostaje przeniesiony do getta.