• I

„Koran z interpretacją i przypisami w języku polskim”, wydany po raz pierwszy w 2011 roku (uwzględnia także oryginał arabski), to nowa propozycja zapoznania się polskiego czytelnika ze świętą księgą islamu. Edycja ta nie jest przekładem bezpośrednio z języka arabskiego. Tłumaczenia z języka arabskiego na język angielski dokonał współczesny turecki teolog i egzegeta Koranu, Ali Ünal, przekładu zaś z angielskiego na polski – Jarosław Surdel. Przekład poprzedzony jest Przedmową oraz interesującym tekstem M. Fethullaha Gülena O Szlachetnym Koranie i jego interpretacji. M.F. Gülen należy do najbardziej znanych tureckich teologów i działaczy na rzecz dialogu religii. Z kolei Ali Ünal, autor przekładu na język angielski i jednocześnie autor przypisów, które stanowią w efekcie obszerny komentarz do tekstu koranicznego jest, jak wspomniano, ściśle związany z ruchem Gülenowskim. Jego przekład ukazał się po raz pierwszy w 2006 r. Ponieważ jest to trzeci pełny (po tłumaczeniu J. Murzy Tarak-Buczackiego z 1858 r. i J. Bielawskiego z 1986 r.) przekład Koranu na język polski, może być interesujący do porównania sposobu interpretacji świętej księgi islamu w języku polskim. Dwa pierwsze tłumaczenia odnoszą się w pierwszym rzędzie do interpretacji klasycznych, zaś wersja, którą teraz otrzymujemy, to interpretacja „modernistyczna”, w wielu miejscach mniej lub bardziej odbiegająca od zaproponowanych wcześniej. Niezwykle ważne są w tym kontekście wspomniane przypisy – w wielu przypadkach bardzo obszerne, a w ogólnym rozliczeniu dużo obszerniejsze, niż w przekładach Tarak-Buczackiego i Bielawskiego. Stanowią one pouczającą lekturę, ukazującą najnowsze tendencje w dialogicznej interpretacji tekstu Koranu.

Marek M. Dziekan.