Opis: Koran ­ święta księga islamu. Według tradycji muzułmańskiej powstawał w latach 610­-632, objawiany fragmentami prorokowi islamu, Mahometowi (zm. 632) przez Archanioła Dżibrila. Niniejsze wydanie obejmujące tylko jedenaście pierwszych sur i jest reedeycją pierwszego w dziejach języka, prawie nieznanego, polskiego przekładu świętej Księgi wyznawców Islamu. Dzieje tego tłumaczenia przez długi czas były nieznane. Sam bowiem druk przetrwał w zbiorach Biblioteki Kórnickiej PAN w kilku zaledwie egzemplarzach. Dzieło pozbawione było zaś strony tytułowej i niedokończone. Z tego zapewne powodu Estreicher w swojej Bibliografii Polskiej XIX stulecia raz podaje, że jest to przekład Józefa Sobolewskiego, czego jednak nie był pewien, i że ukazał się on w Poznaniu nakładem Bernarda hr. Potockiego w 1828 r. w innym miejscu zaś, jako datę wydania niepewnie przyjmuje rok 18483. Ostatnie badania wskazują na rzeczywistych tłumaczy dzieła: mają nimi być wileńscy filomaci ks. Dionizy Chlewiński i Ignacy Domeyko, zaś inicjatywa wydania tego przekładu miała wyjść z tego samego kręgu wileńskich filomatów, w tym nawet samego Joachima Lelewela. Wiadomo bowiem, że w latach 1[zasłonięte]828-18 trwały w Wilnie prace nad tłumaczeniem Koranu mające za cel silniejsze związanie społeczności tatarskiej z Polakami na Kresach.