KONWALIA

W stanie naturalnym występuje w Europie i w środkowej Azji. W Polsce spotyka się ją najczęściej w liściastych lasach i zaroślach. Konwalia tworzy cienkie, silnie rozgałęzione kłącza. Liście są eliptyczne z długimi ogonkami, a silnie pachnące, białe, dzwonkowate kwiaty są zebrane po kilka w gronach, na szypułach o długości do 20 cm. Kwitnienie przypada w maju.

Uprawa

Konwalia szybko się rozrasta w miejscach ocienionych, wilgotnych, w glebie piaszczysto-gliniastej, przepuszczalnej. Kłącza sadzi się jesienią, układając je poziomo, co 10-15 cm, w płytkich rowkach o głębokości 5 cm.
Rozmnażanie jest łatwe i polega na podzieleniu kłączy w końcu lata na odcinki o długości około 6cm. Do dalszej uprawy wybiera się przede wszystkim kłącza, na których widoczne są pąki grube, tępo zakończone, gdyż są to pąki kwiatowe.

Pielęgnowanie

Konwalia wymaga ocienienia i wilgotnej gleby, dlatego w czasie suszy podlewa się ją obficie, co kilka dni. Rośliny rosną przez wiele lat na tym samym miejscu, dlatego na wiosnę zasila się konwalię płynnym nawozem mineralnym. Na zimę konwalia nie wymaga okrycia; w końcu kwietnia masowo pojawiają się nowe liście, a w maju kwiatostany. Konwalie łatwo wiążą owoce – kuliste, czerwone torebki. Można je usuwać, aby rośliny nie tworzyły nasion i nie osłabiały wzrostu kłączy.

Przechowywanie

Kłącza można przechować do wiosny przykryte wilgotnymi trocinami lub piaskiem, w temperaturze 0-2 st.C.

Zastosowanie