Wydawnictwo ZNAK Kraków 2011. Stron 151. Nowa, nie czytana.

z recenzji Gildia.

"Konstandinos Kawafis był egipskim poetą żyjącym na przełomie XIX i XX wieku (1[zasłonięte]863-19). Polityczne i społeczne zmiany, jakie objęły w tamtym czasie Europę i Amerykę, sprawiały, że bardziej wrażliwe jednostki ogarniało uczucie wyobcowania. W literaturze często wywoływało to nastroje dekadenckie – i pewien rys dekadencji przejawia się także w utworach Kawafisa. „Jeżeli do Itaki wybierasz się w podróż...” to wybór wierszy z lat 1[zasłonięte]911-19. Znaczna ich część oscyluje wokół tematyki hellenistycznej. Autor przywołuje minionych bohaterów, dawne ludy i miejsca. Jest w tym wywoływaniu (bo nie jest to zwykłe wspominanie) dużo nostalgii. Podmiot liryczny smuci się wynikiem zestawienia wielkiej przeszłości z marną teraźniejszością. Stara się pokazać jego współczesnym, jak ważnych lekcji dostarczył antyk. Ale czy w nowoczesnym, produkcyjnym społeczeństwie, które ukierunkowane jest zawsze na konkretny cel, wartość ma jeszcze nie sama Itaka, ale długa do niej podróż? Przyspieszenie, jakiemu ulega życie u progu XX wieku, a które doprowadzi niedługo do katastrofy błyskawicznej wojny, zestawia Kawafis z dostojną, arystokratyczną powolnością i powściągliwością. Powściągliwość jest także domeną formy poety. Kiedy w Europie panuje literacka maniera gadatliwości, rozbudowanych fraz i grafomańskiego pustosłowia, autor „Czekając na barbarzyńców” sprzeciwia się takiemu językowi, odrzuca ornamenty i tworzy poezję oszczędną w wyrazie. Oszczędną, lecz nie ubogą. Bogactwo języka bierze się tu jednak nie z nagromadzenia określeń, grupowania wyrazów, lecz z ważenia słowa, jego sublimacji i wzniosłości. Dotychczas poezja Kawafisa znana była polskiemu czytelnikowi głównie z przekładów Zygmunta Kubiaka. Wydawnictwo Znak oferuje nowe przekłady dokonane przez Antoniego Liberę. Różnice w obu przekładach są znaczne, weźmy choćby początek "Itaki", który u Kubiaka brzmi: "Jeżeli masz wędrować do Itaki, // życzyć sobie winieneś, by długa była wędrówka", natomiast w przekładzie Libery: "Jeżeli do Itaki wybierasz się w podróż, // niech będzie to podróż długa". Widać tu wyraźnie swobodę językową nowego przekładu. Oczywiście kiedy mówimy o tłumaczeniu poezji greckiej, zawsze pozostaje problem metrum, którego nie da się odtworzyć na gruncie innego języka. Libera próbuje stosować analogiczne formy wiersza polskiego i wychodzi mu to całkiem dobrze. Popularność Kawafisa rośnie, pojawiają się nowe przekłady na języki europejskie. W Polsce pozostaje on jednak słabo znany, mimo że wpłynął na wielkich XX-wiecznych poetów: Miłosza i Herberta. Wybór i przekład Libery próbuje przybliżyć tego aleksandryjskiego poetę polskiemu odbiorcy."