Hodowla koni

R. Prawocheński

„Hodowla koni” prof. Romana Prawocheńskiego jest  reprintem podręcznika, który ukazał się  w latach 1947–1950 nakładem Biblioteki Puławskiej. Jest to zarazem kolejna pozycja z serii „Klasyka literatury hipologicznej”.

Z upływem czasu wiedza przedstawiona w tym dziele nie tylko  nie uległa dezaktualizacji, ale podręcznik stał się  jeszcze ciekawszy i cenniejszy ze względu na swój, niespotykany  dzisiaj, kompleksowy, wszechstronny charakter,  szeroką bazę biologiczną oraz doświadczenia naukowe   i  niezwykle bogatą praktyczną wiedzę Autora.

Dlatego też każdy  studiujący hodowlę koni, zajmujący się nią praktycznie, powinien się z nim zapoznać i mieć w swojej bibliotece.

Spis rzeczy

Tom I

Pochodzenie, typy, rys historii hodowli, pokrój i metody wyceny konia

Część I

A. Pochodzenie i typy koni

B. Krótki rys historii hodowli koni

Część II

Określenie zdatności konia

A. Pokrój konia (exterieur)

B. Metody wyceny konia

Tom II

Rasy koni

Tablice orientacyjne podziału ras koni

Część I

Konie kulturalnych odmian i ras

A. Konie szybkie typu konstytucji oddechowej („respiratorius”)

B. Konie o konstytucji mieszanej: oddechowej i mięśniowej

(„respiratorius” plus „muscularis”)

C. Konie o konstytucji mięśniowej („muscularis”) z odchyleniem w kierunku konstytucji opasowej („digestivus”)

Część II

Konie prymitywnych odmian i ras

A. Konie prymitywne o typie konstytucji oddechowej („respiratorius”)

B. Konie prymitywne o typie konstytucji mieszanej

C. Konie o konstytucji mięśniowej z odchyleniem czasem w  kierunku konstytucji opasowej

Część III

Bastardy konia, osłów i zebr

1. Muły

2. Zebroidy

Tom III

Rozpłód, wychów, żywienie i użytkowanie koni

Część I

Rozpłód

A. Ogólne uwagi o dziedziczności koni

B. Praktyka doboru stadnego materiału

Część II

Wychów koni

A. Wychów koni

Część III

Żywienie i użytkowanie koni

A. Żywienie koni

B. Krótki zarys użytkowania koni

Żywienie koni

W bogatej ofercie nauko­wych i popularnonaukowych opracowa­ń, poświeconych głównie hodowli i użytkowaniu koni brak zwartego opracowania poświęconego w całości ży­wieniu koni. Przykładowo, dotychczaso­we dane na temat całkowitego zapotrzebo­wania koni wyścigowych czy też ogierów rozpłodowych na energię pochodzą tylko z obserwacji praktycznych. Skład dawki po­karmowej, częstotliwość żywienia, rodzaj i zakres stosowanych dodatków paszowych są często tajemnicą danej stajni. Wszystko to sprawia, że wiele osób zainteresowanych utrzymaniem tych zwierząt ma ogromne problemy ze znalezieniem miarodajnych i wyczerpujących informacji na temat ży­wienia koni.

Należy mieć nadzieję, że przekazane do rąk Czytelnika polskie wydanie książki „Żywie­nie koni" będzie w tym względzie pomocne. Jest ona skierowana do wszystkich, którym poprawne, zgodne z dobrostanem zwierząt żywienie koni leży głęboko na sercu.

Przydatne informacje znajdą w niej zarów­no Czytelnicy, którzy mają głęboką wiedzę fachową, jak i tacy, którzy w żywieniu koni stawiają pierwsze kroki. Autor, będący z wykształcenia lekarzem weterynarii, wiele miejsca poświęca błędom żywieniowym oraz, co bardzo ważne, ich ewentualnym skutkom i sposobom zapobiegania.

Dobrze i przystępnie opracowany rozdział poświęcony fizjologii przewodu pokarmo­wego konia, jak również szeroko rozbudo­wane informacje na temat bazy paszowej, składu chemicznego i właściwości pasz sprawiają, że opracowanie to spełnia także kryteria podręcznika akademickiego.

Trafiające do rąk polskiego Czytelnika, czwarte, znacznie poszerzone w stosunku do wcześniejszych, wydanie „Żywienia ko­ni" prof. dr. Helmuta Meyera zostało bar­dzo dobrze przyjęte przez niemieckich hodowców koni. Miejmy nadzieję, że spełni ono także oczekiwania hodowców i pasjo­natów koni w Polsce.

Pielęgnacja i podkuwanie kopyt koni