Tworząc kompozycje roślinne, kierujemy się pewnymi zasadami, które obowiązują w sztuce ogrodowej. W książce zostały zaprezentowane między innymi sposoby zestawiania elementów kompozycji uwzględniające zasady kontrastu, perspektywy i kolorystyki. Szczegółowo omówiono bardzo wiele rodzajów kompozycji kwiatowych, ilustrując je licznymi fotografiami i rysunkami.

Do niniejszego wydawnia dołączona jest płyta CD z pokazem slajdów.

Opisano także cechy dekoracyjne roślin drzewiastych. W zestawieniach podano długowieczność poszczególnych gatunków, wysokość i szerokość koron oraz kolorystykę liści i fakturę pni. Opracowana została klasyfikacja grup drzew z przykładami i rysunkami grup kontrastowych. Dużo miejsca poświęcono także kompozycjom roślinnym przy zbiornikach wodnych, schodach, na lakach i polanach. Zamieszczony na końcu wybór fotografii ilustruje najważniejsze zagadnienia przedstawione w tekście.

Kompozycja (łac. compositio - ulokowanie, zestawienie, łączenie) oznacza układ lub budowę dzieła sztuki. W sztuce krajobrazowej można określić ją jako rozlokowanie form przestrzennych obiektu w określonym porządku, tworzącym jedność urządzanej przestrzeni.

Do form przestrzennych zalicza się:

• płaszczyzny poziome - powierzchnie (z trawnikami, kwietnikami, na- wierzchnią dróg i placów), lustro wody itp.;
• płaszczyzny pionowe - ściany lasu, ogrodzenia itp.;
• bryły - masywy drzew, grupy, pojedyncze drzewa i krzewy, budowle architektoniczne, rzeźby.

Tworzenie nierozerwalnej więzi łączącej przestrzeń, płaszczyzny i bryły jest warunkiem powstania kompozycji, której jedność zależy od respektowania ogólnych zasad formowania krajobrazu parkowego lub ogrodowego.

 
Formy przestrzenne w sztuce krajobrazowej mają wiele cech, które trzeba brać pod uwagę przy tworzeniu kompozycji. Należą do nich: wielkość, objętość i faktura.

Środki kompozycyjne określają stosunki między formami przestrzennymi zgodnie z ich właściwościami. Najważniejsze z nich, to: jedność i współzależność, proporcje, właściwa perspektywa linearna i powietrzna.

Bardzo ważne w kompozycji są również: wielkość, kolor, symetria i asymetria, równowaga, rytm, kontrast i światło. Wszystkie te elementy są ze sobą ściśle związane. Tworząc kompozycję roślinną, trzeba pamiętać o tym, że rośliny dają nam więcej wrażeń niż na przykład architektura. Rośliny żyją, rozwijają się i zmieniają; oddziałują na nas nie tylko kształtem, wielkością i kolorami, lecz także szelestem liści i zapachem.

Stanowią podstawowe tworzywo kształtowania terenów zieleni. Dzielimy je na:

• rośliny zielne -jednoroczne i dwuletnie oraz byliny
• krzewinki
• rośliny drzewiaste - drzewa i krzewy

Komponując rośliny w grupy, należy zwrócić uwagę na dobór punktów widokowych i perspektywę, z której będą oglądane, oraz uwzględnić ich wymagania siedliskowe.