Małgorzata Komorowska
Za kurtyną lat
Polskie teatry operowe i operetkowe 1918–1939
- Wydawnictwo: Impuls
- Rok wydania: 2008
- Format: B5
- Stan: NOWA
- Okładka: twarda
- Ilość stron: 360
Nasza cena: 43,00 PLN
OPIS:
Książka przedstawia dzieje scen operowych i operetkowych w Polsce okresu międzywojennego. Po odzyskaniu Niepodległości w 1918 roku, sceny takie działały w Warszawie, Poznaniu i Lwowie, okresowo także w Katowicach, Wilnie i Toruniu. Inicjatywy sezonowych przedstawień muzycznych podejmowano również w Krakowie oraz w Bydgoszczy, Grudziądzu, Lublinie, Łodzi i Zakopanem. Stabilność cechowała półamatorski Teatr im. Moniuszki w Stanisławowie.
Na temat życia teatralnego w gatunku opery i operetki w Polsce lat 1[zasłonięte]918-19 nie ukazała się dotychczas żadna publikacja. Temat ten pomijali zarówno teatrolodzy jak i muzykolodzy, chociaż ta właśnie dziedzina w odrodzonej Polsce przeżywała rozkwit. Operze przypisano wówczas doniosłe cele. Miała budować prestiż kultu ralny młodego państwa, i kształtować tożsamość rozdartego przez wiek między zaborców narodu. Swe siły i talent oddawali jej legendarni, a zapomniani już dyrygenci, śpiewacy, tancerze i artyści operetkowi, jak Emil Młynarski i Zygmunt Latoszewski, Matylda Polińska-Lewicka, Wanda Wermińska i Ignacy Dygas, Piotr Zajlich i Halina Szmolcówna, Lucyna Messal, Elna Gistedt i Józef Redo.
Książka zapełnia więc istotną lukę w historii polskiej kultury. Dzieje scen muzycznych zostały w niej zarysowane w powiązaniu z wydarzeniami politycznymi, warunkami ekonomicznymi i przemianami społeczno-kulturowymi, w tym z rozwojem filmu, radia i fonografii. Odrębny rozdział poświęcono problematyce inscenizacji, bowiem sceny Warszawy, Poznania, Lwowa i Wilna wytworzyły charakterystyczny styl przedstawień operowych, operetkowe zaś odznaczały się wielką barwnością wystawy. Wiele miejsca zajęło też opisanie nowych, skomponowanych wówczas i
wystawionych dzieł scenicznych: 31 oper i opero-baletów, 10 baletów i 22 operetek. Stworzyli je tacy kompozytorzy, jak Karol Szymanowski, Ludomir Różycki, Tadeusz Joteyko, Mieczysław Sołtys, Feliks Nowowiejski, Bolesław Wallek-Walewski, Jerzy Lawina-Świętochowski, i tacy autorzy jak Marian Hemar, Julian Tuwim, Emil Zegadłowicz, i inni.
Wydawca zadbał o bogaty zestaw ilustracji; w książce zamieszczono blisko 100 archiwalnych fotografii, reprodukcji afiszów i projektów scenograficznych oraz różnych teatraliów, w większości po wojnie nie publikowanych. Książka o charakterze faktograficznym napisana jest przystępnie i przeznaczona dla wszystkich zainteresowanych ojczystą historią, operą i teatrem.
SPIS TREŚCI:
Od Autorki
ROZDZIAŁ I. Teatry muzyczne w kulturze i polityce międzywojnia
ROZDZIAŁ II. Sceny reprezentacyjne – kryzysy chroniczne
Warszawa
Teatr Wielki
Teatry operetkowe
Poznań
Lwów
ROZDZIAŁ III. Sceny zdeterminowane – operowe ambicje w operetkowej codzienności
Katowice
Pomorze
Toruń
Bydgoszcz
Grudziądz
Kraków
Wilno
ROZDZIAŁ IV. Inicjatywy lokalne – ponad siły i środki
Stanisławów
Lublin
Łódź
Zakopane
ROZDZIAŁ V. Sztuka inscenizacji – fantazje w klimacie epoki
Opera warszawska
Opera poznańska
Lwów
Opera wileńska
Styl operetki
ROZDZIAŁ VI. Polski repertuar współczesny – pod presją tworzenia narodowych dzieł
Opera
Balet
Operetka
Aneks 1. Premiery opery lwowskiej w latach 1920–1933 i w 1938 r.
Aneks 2. Premiery opery wileńskiej w latach 1922–1925
Aneks 3. Wykaz nowych oper, baletów i operetek polskich wystawionych w latach 1919–1938
Wykaz i źródła ilustracji
Abstract
Bibliografia
Indeks tytułów
Indeks nazwisk