Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) z rodziny Caprifoliaceae należy do najpiękniejszych krzewów, niezwykle obficie kwitnących. Mimo to w naszym kraju jest rzadko produkowana i sadzona, spotyka się ją głównie w ogrodach botanicznych. Kolkwicja to krzew wysokości od 2 do 2,5 m, szeroko rozrośnięty, o łukowatych pędach. Kwiaty - dzwonkowate, barwy jasnoróżowej z żółtą plamą w gardzieli - są podobne do kwiatów krzewuszki. Pojawiają się pod koniec maja i na początku czerwca. Krzew kolkwicji przypomina wówczas, widoczny z daleka, bukiet. Jesienią liście długo utrzymują się na pędach i słabo się przebarwiają. Kolkwicja może przemarzać podczas surowych zim. W następnym roku po przemarznięciu dobrze jednak odrasta z nieuszkodzonych przyziemnych części pędów. Jest to krzew mało wymagający co do stanowiska. Bardzo dobrze rośnie na glebie lekkiej, piaszczystopróchnicznej, lekko wilgotnej i w miejscu słonecznym. Można ją jednak z powodzeniem uprawiać również na stanowisku półcienistym lub w cieniu, ale wówczas słabiej zakwita. Ten piękny krzew może mieć szerokie zastosowanie. Nadaje się do sadzenia pojedynczo lub w niedużych grupach, a także w zwartych, nieformowanych szpalerach - wygląda wówczas bardzo interesująco. Dobrze znosi przycinanie i formowanie, a więc może być polecany nie tylko do parków, ale także do małych ogródków przydomowych.