Witaj na aukcji Starej Szuflady

Kościół prawosławny na ziemiach zachodnich i północnych Polski po II wojnie światowej
Autor: Stefan Dudra
Wydawca: UW
Ilość stron: 346
Książka jest nowa, nieużywana, stan bardzo dobry

Kościół prawosławny w Polsce po stratach odniesionych w czasie II wojny świato­wej rozpoczął egzystencję w szczególnie skomplikowanej sytuacji zewnętrznej. Poza obszarem Białostocczyzny przybrał charakter wybitnie diasporalny. W wyniku prze­siedleń z lat 1[zasłonięte]944-19 przestała funkcjonować większość parafii na terenie połu­dniowo-wschodniej Polski. Na ziemiach zachodnich i północnych rodziło się prawo­sławie w nowym, nieprzychylnym, a często wręcz wrogim środowisku społecznym i politycznym. Cerkiew w dalszym ciągu utożsamiana była z czymś obcym, niezrozumiałym. Po I wojnie światowej w polskiej świadomości społecznej była symbolem caratu, rozbiorów, niewoli, ucisku religijnego i narodowościowego1. Po 1945 roku utożsa­miano ją z radzieckim okupantem, stawała się symbolem częściowej utraty suweren­ności. Potęgowane to było faktem przynależności do niej części ludności deportowa­nej w ramach akcji „Wisła”, która zbiorowo obciążona została wszelkimi negatyw­nymi stereotypami. Z powyższych powodów istotnym elementem dla przesiedlonej ludności były pierwsze wspólne nabożeństwa. Liturgia, według określenia Sergiusza Bułgakowa „będąca sercem prawosławia”, poza dostarczaniem przeżyć duchowych spełniała również ważną funkcję integrującą społeczność prawosławną.

ze wstęu