Przedmiotem licytacji jest pocztówka:
KOŁOMYJA - RYNEK
DATA (13,II.1930 ? )
stan DOBRY
Rogi lekko pozaginane
Dwa realne skany powyżej
Opis:
Kołomyja (ukr. Коломия) – miasto na zachodniej Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, nad Prutem, siedziba rejonu kołomyjskiego. W 2001 roku liczyło ok. 62 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, metalowego, lekkiego, spożywczego, drzewno-papierniczego. Miasto jest centrum huculskiej sztuki ludowej, znajduje się tu m.in. muzeum etnograficzne.
Nazwa Kołomyi ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. Osada uzyskała prawa miejskie pod koniec panowania króla Kazimierza Wielkiego. W roku 1459 hospodar mołdawski Stefan III Wielki złożył tutaj hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. Doszło wtedy do upokorzenia hospodara: w momencie składania przez niego hołdu lennego rozwarły się ściany namiotu i wojsko polskie oraz wojsko mołdawskie zobaczyło Stefana klęczącego przed królem. 15 września 1485 Stefan złożył w Kołomyi ponownie hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. W XVI i XVII wieku Kołomyja była ośrodkiem wydobycia cennej wtedy soli. W 1. poł. XVII w. z powodu zalewania miasta przez rzekę Prut, władze polskie przeniosły miasto na nowe miejsce. W XVIII wieku w mieście wśród miejscowych Żydów bardzo rozwinął się chasydyzm. Od 1772 r. Kołomyja znajdowała się w zaborze austriackim.
W 1879 roku w pobliżu miasta inżynier Stanisław Szczepanowski rozpoczął wydobycie ropy naftowej. W roku 1880 staraniem oddziału Towarzystwa Tatrzańskiego w Kołomyi odbyła się pierwsza wystawa etnograficzna, prezentująca dorobek kulturowy Pokucia, a wystawę odwiedził sam cesarz Franciszek Józef. Współorganizatorem wystawy był Oskar Kolberg – etnograf, folklorysta i kompozytor, wydarzenie to rozsławiło Karpaty Wschodnie w całej Europie. Za miastem znajdował się również pomnik upamiętniający hołd jaki złożył hospodar mołdawski Stefan w roku 1485 królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi. W latach 1[zasłonięte]886-19 w Kołomyi funkcjonowały tramwaje parowe. Przez cały okres swojej historii miasto było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie. W roku 1913 liczyło 45 000 mieszkańców, w tym 15 000 Polaków, 20 000 Żydów, 9000 Rusinów, 1000 Niemców i innych. Sporych zniszczeń miasto doznało też w czasie I wojny światowej. W 1915 roku w Kołomyi została powołana słynna II Brygada Legionów, nazywana też Żelazną lub Karpacką. W czasie wojny polsko-ukraińskiej w Kosaczowie stanowiącym dziś część Kołomyi istniał obóz, w którym przetrzymywano kilka tysięcy polskich działaczy niepodległościowych i społecznych. Po wyzwoleniu Kołomyi 24 maja 1919 r. przez sprzymierzone z Polską wojska rumuńskie stwierdzono, że ponad 1000 więźniów zginęło z powodu chorób, zimna, głodu lub zostało zamordowanych[2]. W okresie dwudziestolecia międzywojennego miasto znajdowało się na terenie II Rzeczypospolitej i wtedy też otwarto w nim Muzeum Pokuckie z bogatym zbiorem rękodzieła huculskiego, istniejące do dziś jako muzeum etnograficzne. Miasto rozwinęło się też w tym czasie jako kurort. Rosjanie miejscowych Polaków w większości deportowali na wschód w latach 1[zasłonięte]939-19, a miejscowych Żydów Niemcy zamordowali we wrześniu-październiku 1941 r. w lesie w Szeperowce.
Jako powiat był jednostką administracyjną w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 do 1772 r. Od 1772 do 1914 w zaborze austriackim, pod nazwą Kolomea. W latach 1[zasłonięte]919-19 miasto powiatowe, największe (rok 1921) w woj. stanisławowskim, do agresji ZSRR na Polskę.
tel: 507 [zasłonięte] 845 - ANTYKWARIAT
Na naszych pozostałych aukcjach wkrótce pojawi się wiele innych pocztówek!
W Warszawie oraz w Olsztynie istnieje możliwość odbioru osobistego
Dla chętnych doślemy dodatkowe zdjęcia
Zapraszamy na nasze pozostałe aukcje !
