W starożytności kmin rzymski symbolizował złośliwości i chciwości. W średniowieczu opinia o kminie się zmieniła i od tej pory uważany jest za symbol wierności. W Niemczech do dziś państwo młodzi idąc do ślubu mają przy sobie odrobinę nasion kminu, ponieważ symbolizują one wzajemną wierność.

Kmin rzymski pochodzi prawdopodobnie ze wschodniej części Morza Śródziemnego, być możę z Etiopii lub Turkiestanu. Jego uprawa wkrótce rozpowrzechniła się w północnej Afryce i Azji Mniejszej, a stamtąd dotarł do Iranu, Indii, Indonezji i Chin. Z północnej Afryki kmin trafił do Hiszpanii a następnie do obu Ameryk.

W Indiach owoce kminu zwykle praży się przed użyciem, aby uwydatniać ich aromat. Kmin jest podstawowym składnikiem niektórych mieszanek przyprawowych. Używany jest także do pikli i sałatek. W Afryce aromatyzuje się nim kiełbasę oraz kuskus. W kuchni arabskiej, również tureckiej sproszkowany kmin dodaje się do potraw z mięsa mielonego mięsa i warzyw. Na Półwyspie Iberyjskim jest często mieszany z cynamonem oraz szafranem i dodawany do gulaszy.

W Indiach kmin stosuje się dla łagodzenia niestrawności, wzdęć.