3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36)– niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowywana od 1925 w zakładach Rheinmetall , weszła do produkcji seryjnej w 1928, jako jedno z najnowocześniejszych dział przeciwpancernych świata. Produkcję przyspieszono w 1933, a w 1936 armata otrzymała oznaczenie PaK 35/36. Zadebiutowała bojowo podczas hiszpańskiej wojny domowej i wykazała się dużą skutecznością przeciw ówczesnym, lekko opancerzonym, czołgom.

Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowiła także uzbrojenie wczesnych modeli czołgu PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 z odległości 500 m przebijał ok. 30 mm pancerza (przy kącie nachylenia płyty 30°).

W kampanii wrześniowej armata wciąż była dość skuteczna, ale już w 1940, w czasie operacji Fall Gelb nie była w stanie przebić grubych pancerzy czołgów francuskich i brytyjskich (np. Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35). Nadal jednak służyła w armii niemieckiej aż do czasu ataku na Związek Radziecki, kiedy okazała się całkowicie bezsilna wobec czołgów T-34. Zyskała wtedy przezwisko "Anklopf" – "kołatka".