Taping - czyli plastrowanie (nalepianie plastra) - polega na aplikacji na ciele, w ściśle określony sposób plastra. Nalepiony plaster jest źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od sposobu i miejsca aplikacji, ma różnorakie oddziaływanie.

Kiedy stosuje się taping?

Taping znajduje zastosowanie w fizjoterapii przeciwbólowej, ortopedycznej, sportowej, neurologicznej, pediatrycznej, pooperacyjnej, ginekologicznej, onkologicznej.

W leczeniu dysfunkcji narządu ruchu, taping stosuje się w celu zmniejszenia bólu, zmniejszenia obrzęku, przyspieszenia procesów gojenia, korekcji mechanicznej, poprawy stabilizacji m.in. w następujących przypadkach:

• bóle kręgosłupa,

• bóle kolana (np. dolegliwości ze strony stawu rzepkowo-udowego),

• dolegliwości bólowe barku,

• zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka),

• bolesność okolic przyczepów (np. łokieć tenisisty, ostroga piętowa),

• stan po skręceniach i zwichnięcia stawów, paluch koślawy (Hallux valgus),

• dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa,

• obrzęki,

• niestabilność stawów,

• uszkodzenia mięśni, więzadeł,

• poprawa propriorecepcji (lepsza stabilizacja i koordynacja),

• usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np.: po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa).

Osobną grupę zastosowań stanowią:

• korekcja wad postawy (np. skolioza),

• blizny, krwiaki,

• wskazania do drenażu limfatycznego - zaburzenia krążenia chłonki,

• obrzęki - występujące z powodu choroby, po urazach lub w okresie ciąży.