Główne pytanie, jakie zostaje postawione, odnosi się do rzadko podejmowanego w literaturze przedmiotu zagadnienia dotyczącego możliwości rozwoju osobowego człowieka chorującego psychicznie. To teoretyczne pytanie na kartach książki przyjmuje postać osobistych pytań stawianych przez samych chorych: Kim jestem w swojej chorobie? Czy jestem sobą? Czy mogę decydować o sobie? Czy moja choroba ma sens? Na pytania te odpowiadają sami chorzy. Świadectwo dotkniętych chorobą psychiczną ludzi jest w książce punktem wyjścia do refleksji natury bardziej ogólnej, ta zaś dotyczy głównie pytań o granice ludzkiej wolności i odpowiedzialności: Czy każdy, w każdych warunkach, może stawać się sobą? Czy każdy jest też za to stawanie odpowiedzialny? Ponieważ kluczowe problemy rozważane w książce wykraczają poza obszar bezpośrednich zainteresowań psychiatrii i psychologii klinicznej, jest ona adresowana nie tylko do wąskiej grupy specjalistów.