OPIS
Ketmia syryjska - zwana też ślazowcem - nie pochodzi z Syrii, lecz z Chin i Indii. W warunkach naturalnych roślina ta jest dużym krzewem lub niewysokim drzewem, osiągającym 4-6 m wysokości (w Polsce dorasta do 2-3 m). Żywozielone, w większości trójklapowe liście o ząbkowanych brzegach rozwijają się późną wiosną. Do tego momentu roślina wygląda jak przemarznięta. Ketmię syryjską sadzi się przede wszystkim dla jej pięknych, dużych (6-10 cm średnicy) kwiatów. Hodowcy otrzymali bardzo wiele odmian ketmii syryjskiej o kwiatach w różnych kolorach; największe wrażenie robią te o błękitnofioletowych płatkach korony. Dużą popularnością cieszą się również odmiany białe, karminowe oraz dwubarwne z ciemnym oczkiem u nasady płatków. Bywają też ketmie o kwiatach półpełnych lub pełnych W naszym klimacie okres kwitnienia ketmii syryjskiej rozpoczyna się w połowie lipca i trwa do września, kiedy większość krzewów już zdobią owoce. Kwiaty, wyrastające pojedynczo w kątach liści, pojawiają się wyłącznie na jednorocznych pędach. Z zapylonych kwiatów powstają owoce zwane torebkami. Dojrzałe torebki łatwo się otwierają i wówczas wysypują się z nich liczne nasiona. Ketmia najlepiej wygląda posadzona w grupie na tle dobrze utrzymanego trawnika, w towarzystwie kwitnących w tym samym czasie budlei, hortensji i wrzosów. Niezwykle dekoracyjny jest żywopłot z kilku odmian o różnokolorowych kwiatach.



UPRAWA
Ketmia syryjska nie ma specjalnych wymagań glebowych. Lubi wilgotne podłoże o odczynie lekko kwaśnym, nie toleruje jednak stanowisk podmokłych (chyba że zastosujemy drenaż). Jeżeli gleba jest bardzo piaszczysta i sucha, przed posadzeniem ketmii trzeba koniecznie zmieszać ją z torfem, ziemią liściową lub dobrze rozłożonym kompostem. Dla ketmii syryjskiej najlepsze są miejsca słoneczne, ciepłe i osłonięte od wiatru. W cieniu roślina ta słabo kwitnie. Regularnie podlewana i nawożona ketmia syryjska obficie kwitnie. Bardzo ważnym zabiegiem jest coroczne wiosenne przycinanie zdrewniałych gałązek. Zabieg ten prowokuje roślinę do wypuszczania młodych pędów, na których tworzą się pąki kwiatowe a korona staje się bardziej gesta. Przy okazji usuwamy również pędy przemarznięte. Jeżeli zależy nam na tym, aby kwiaty były duże, na każdej gałązce zostawiamy 2-3 pąki, a resztę usuwamy. Nie przycinana ketmia ma bardziej naturalny pokrój, ale słabiej kwitnie. Młode (2-3-letnie) rośliny są bardziej wrażliwe na mróz niż starsze. Jesienią warto je okryć suchymi liśćmi, gałązkami drzew iglastych lub słomą. Wiosenny przymrozek również może uszkodzić delikatne, późno rozwijające się pąki.


Więcej informacji o roślinach znajdziesz na stronie http://www.florlang.pl