Nie ma drugiego artysty, który pracowałby w tempie Kazika Staszewskiego. Zawrotne tempo pracy nie wpływa jednak ujemnie na poziom jego twórczości. Przeciwnie - z roku na rok każda z prowadzonych przez niego formacji - oprócz Kazika Na Żywo są to oczywiście Kult i Kazik (w zasadzie projekt solowy, z którym wszakże, jak głosi plotka, związało się na stałe kilku muzyków jassowych) - nagrywa coraz lepsze płyty. Ich znakiem firmowym są niezmiennie doskonałe teksty, komentujące otaczającą nas rzeczywistość, pisane językiem niezwykle ciętym, zazwyczaj nie unikającym zwrotów niecenzuralnych (na Las Maquinas De La Muerte najlepszym tego przykładem jest utwór Pi.[cenzura] Pera, opowiadający o niedawnych protestach rolników i ich samozwańczym przywódcy, z oczywistych przyczyn nie wymienionym w tytule z pełnego nazwiska). Wydaje się, że na dobre skończyły się też gatunkowe podziały, które dotychczas rezerwowały typowo rockowe granie dla Kultu, rap dla Kazika, a metal - bardzo współczesny - dla Kazika Na Żywo. Teraz wszystko jest ze sobą pomieszane, co zresztą daje doskonały efekt (dowodem na to był już Ostateczny krach systemu korporacji, ubiegłoroczna płyta Kultu, najlepsza w karierze grupy). Warto zaznaczyć, że na Las Maquinas De La Muerte trafiły dwa bardzo dobrze znane utwory Kazika Na Żywo - Andrzej Gołota i Łysy jedzie do Moskwy - wydane dotychczas jedynie na singlach. Oba nagrano jednak na nowo, jako że Staszewski nigdy nie pozwoliłby sobie na bezczelny drenaż kieszeni fanów, z jakiego - powiedzmy to jasno - żyją wykonawcy, którzy wydają swoje co lepsze kompozycje po kilka razy.

 

 

 

 

 

 

Koszty wysyłki na moich aukcjach są następujące :