KAWALERIA KRÓLESTWA POLSKIEGO 1[zasłonięte]815-18Warszawa 2011
wyd. I, ss. 436
il. cz.–b. i kolorowe, format B5
oprawa twarda lakierowana
stan idealny (nowa)
Autor dzieła wykonał ogromną pracę, na podstawie zachowanej dokumentacji jednostek tej broni, źródeł pamiętnikarskich oraz licznych opracowań, przedstawił we wnikliwy i ciekawy sposób obraz formacji strzelców konnych i ułanów. Problematyka ta nie doczekała się, aż do tej pory tak monumentalnej monografii. Historyk omawia dzieje jednostek kawalerii podlegających władzy księcia Konstantego, na szerokim tle dziejów tej broni, dzięki czemu z łatwością możemy porównać kawalerię armii Królestwa Polskiego z jazdą innych państw, w tym Rosji.
Autor szczegółowo omawia mundur, broń i oporządzenie żołnierzy i ich wierzchowców. Podkreśla, przy temacie karabinków kawaleryjskich i pistoletów, niską skuteczność broni palnej na ówczesnym polu bitwy, obrazując ją za pomocą licznych przykładów z pól bitewnych wojen napoleońskich oraz powstania listopadowego. W pracy w ciekawy sposób zaprezentowano metody nabywania koni kawaleryjskich, zasady ich szkolenia, ceny za jakie kupowano zwierzęta, a także ciekawostki dotyczące, zżycia się żołnierzy ze swymi czteronożnymi towarzyszami.
W wyjątkowo przystępny sposób, omówiono kadrę oficerską, podoficerską, a także pochodzenie i podejście do służby zwykłych szeregowych. Dowódcą dywizji, brygad i pułków strzelców konnych i ułanów poświęcono biogramy, skonstruowane w taki sposób, aby czytelnik sam mógł, ocenić karierę i umiejętności dowódcze generałów i pułkowników. Co warte podkreślenia, z pracy wyłania się obraz korpusu oficerskiego złożonego z zahartowanych w licznych wojnach oficerów, znających się na swym rzemiośle, w większości przypadków będących także gorliwymi patriotami. Autor zaprezentował też zachowane w źródłach, informacje o wadach poszczególnych dowódców, takich jak zamiłowanie do kieliszka czy kart. Nieco mniej wiadomości posiadamy o oficerach młodszych stopni, związku z czym potraktowano ich w książce w sposób mniej jednostkowy, jednak i wśród licznych kapitanów, poruczników i podporuczników, odnajdujemy wielu, znanych nam z imienia i nazwiska i przebiegu wcześniejszej służby. Korpus podoficerskich, złożony w sporej mierze ze starych wiarusów, a także, pobór szeregowych, kwestia ochotników chętnych do służby w jeździe, pochodzących z rodzin ziemiańskich, są zagadnieniami, które zostały w ciekawy sposób zaprezentowane czytelnikowi.
Książka jest niezmiernie szczegółowa, po jej przeczytaniu wiemy, czym się odżywiał ówczesny kawalerzysta, jak pielęgnował swego wierzchowca, w jakich warunkach stacjonował, poznajemy zasady na jakich pełnił swoją służbę, profity i wyróżnienia jakie z niej wynikały.
Treść:
- KAWALERIA W EPOCE NAPOLEOŃSKIEJ:
- Kawaleria czołowych państw europejskich;
- Rodzaje formacji i ich rodowody;
- Struktury organizacyjne kawalerii europejskiej przełomu XVIII i XIX wieku;
- Charakterystyka kawalerii czołowych państw europejskich;
- Kawaleria polska w epoce napoleońskiej
- Lansjerzy i szwoleżerowie;
- Kawaleria Księstwa Warszawskiego — organizacja, umundurowanie i uzbrojenie;
- Charakterystyka kawalerii Księstwa Warszawskiego.
- ORGANIZACJA KAWALERII KRÓLESTWA POLSKIEGO:
- Struktury organizacyjne armii Królestwa Polskiego w latach 1815–1830;
- Gwardia królewsko–polska;
- Piechota;
- Kawaleria;
- Artyleria i inżynieria;
- Pozostałe służby;
- Szkolnictwo wojskowe;
- Etat i funkcjonowanie jednostek kawalerii Królestwa Polskiego;
- Powrót kawalerii do kraju;
- Reorganizacja;
- Etat jazdy Królestwa Polskiego;
- Organizacja jednostek;
- Administracja pułkowa;
- Honorowi szefowie pułków;
- Dyslokacja oddziałów;
- Zasady dyslokacji i kwaterunku;
- Zakwaterowanie gwardii konnej i kawalerii liniowej garnizonu stołecznego;
- Dyslokacja dywizji strzelców konnych;
- Dyslokacja dywizji ułanów;
- Kawaleria w strukturach armii wybranych państw europejskich w latach 1815–1830;
- Kawaleria rosyjska;
- Kawaleria austriacka;
- Kawaleria pruska;
- Kawaleria bawarska;