Film przedstawia zbrodnię katyńską z dwóch perspektyw: kobiet, oczekujących na powrót swoich mężów, synów i ojców oraz z perspektywy samych internowanych oficerów, którzy nie tracąc nadziei, do końca wierzą w uwolnienia i szczęśliwy powrót do domu. Poznajemy losy rotmistrza Andrzeja (Artur Żmijewski), porucznika Jerzego (Andrzej Chyra), generała dywizji (Jan Englert), który do końca stara się podtrzymać na duchu pozostałych żołnierzy oraz porucznika pilota i konstruktora (Paweł Małaszyński), który w obozie przeżywa załamanie nerwowe. Wszyscy, prócz Jerzego, który ocaleje w niewyjaśniony sposób (gdy wszyscy są transportowani, on pozostaje), zginą w lesie katyńskim.

Jerzy po latach odnajduje się w szeregach Ludowego Wojska Polskiego, w którym służy w stopniu majora, jednak pobyt w "nowej" Polsce Ludowej okaże się dla niego za trudny - dręczony wyrzutami sumienia, nie potrafiąc kłamać w sprawie okrutnej zbrodni, popełni samobójstwo.

Drugi wiodący wątek to historia kobiet, które czekają na powrót oficerów do domu - żona rotmistrza Anna, matka rotmistrza Maria, żona generała Róża i dwie siostry porucznika pilota - Agnieszka oraz Irena. Po wojnie kobiety starają się walczyć z fałszem władzy komunistycznej i do końca mają wiarę w powrót mężczyzn do domu. Inna z nich staje się trybem nowego ustroju komunistycznego i w ten sposób realizuje nową państwowość, której elementem jest kłamstwo katyńskie.

Prawda historyczna jest przedstawiona w zakończeniu filmu. Drastycznie ukazano masową egzekucję na polskich oficerach, naturalistycznie przedstawiając rozstrzelanie przez NKWD głównych bohaterów wątku obozowego (generała, rotmistrza, porucznika pilota) oraz innych wojskowych.