KARTA 46 DĘBSKA WAŁĘSA KUROŃ MODZELEWSKI BROCHOCKI

19-01-2012, 14:27
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Cena kup teraz: 19 zł

Użytkownik zima1942

numer aukcji: 1997200043

Miejscowość giżycko

Koniec: 13-01-2012 07:21:13

KARTA 46

Niezależna Samorządna, Agnieszka Dębska

Do historii Pierwszej Solidarności wracaliśmy parokrotnie. Dni Sierpnia 80 przedstawiliśmy w Karcie 30 (a następnie wydaliśmy w osobnych woluminach - w pięciu językach). Wrzesień 1980 opisał w swym dzienniku Waldemar Kuczyński - w Karcie 36. Cały okres tajnych przygotowań władzy komunistycznej do wprowadzenia stanu wojennego (16 sierpnia 1980 - 12 grudnia 1981) pokazaliśmy - po raz pierwszy - w Karcie 23; w następnym numerze gen. Wojciech Jaruzelski zasadniczo potweirdził prawdziwość naszego zapisu. W Karcie 4 (i książce W stanie) zamiesciliśmy zbiorowy dziennik pierwszych miesięcy stanu wojennego. Przedstawiamy zasadnicze dopełnienie stworzonego już obrazu - blisko szesnastu miesięcy legalnej Solidarności widziane z perspektywy ówczesnego opozycji.

Lech Wałęsa:

Była to nie kończąca się rzeka ludzi, spraw, pomysłów, interwencji. Idea niezależnych związków zawodowych przebijała się z kraju z wielką trudnością, do dańska napływała masa ludzi z rozmaitych zakątków kraju, przywożąc meldunki, raporty, żale i prośby o interwencje w ich środowiskach, w których często utrudniano start nowych organizacji. (...) Gdańsk miał uczyć, bronić, organizować, użyczać swojego stygmatu. Przeniosła się tu stolica Polski.

Jacek Kuroń:

Przez kraj przeszła fala ulgi. (...) W chwilę później do radosci, że nie trzeba iść na wojnę, nie trzeba ginąć, doszło rozczarowanie, że nic sie nie zmieniło.

Karol Modzelewski:

W momentach, kiedy brakowało jasnej strategii pociągającej swoją zrozumiałością i sprawiającej, że wszyscy tej strategii podporządkowują swoje pomniejsze aspiracje - zaczynały wybuchać konflikty zastępcze, które władza bardzo lubiła. Przykładem blokada ronda warszawskiego, konflikt niezrozumiały i irytujący poza Warszawą.(...)

Balony na froncie, Andrzej Brochocki

Andrzej Brochocki (ur. 1895 na Wileńszczyźnie) spisał obszerne wspomnienia - równie barwne jak jego życie. Walczył m.in. w 1920 z bolszewikami, jednak swą służbę wojskową zaczynał w armii carskiej, w oddziale balonowym.

Wraz z aeronautycznym fragmentem wspomnień Brochockiego (dotyczacym frontu niemiecko-rosyjskiego podczas I wojny) prezentujemy zdjęcia balonów wojskowych, w większosci polskich, z albumu znajdującego się w zbiorach Instytutu Polskiego i Muzeum im. Gen. Sikorskiego w Londynie.

Lato 1943, Barbara Odnous

Od 1991 roku trwa śledztwo w sprawie zbrodni popełnionych na Wołyniu w latach 1939-45. Prowadzone jest przez Oddziałową Komisje Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN w Lublinie. Akta sprwy liczą obecnie 57 tomów (po około 200 kart każdy) i dokumentów stale przybywa: protokoły z przesłuchań świadków, relacje i wspomnienia (również drukowane), listy osób prywatnych, raporty organizacji podziemnych, także nieliczne zdjęcia. Przedstawiamy wybór z całego materiału zgromadzonego w Instytucie Pamięci Narodowej w Lublinie.

Eskalacja konfliktu na Wołyniu miała miejsce latem 1943, dlatego też oparliśmy się na tekstach z tego okresu, skupiając się na zeznaniach i relacjach bezpośrednich uczestników wydarzeń. Z zebranych opowieści wyłania się obraz nie tylko tych sąsiadów Ukraińców, którzy okazali się wrogami, realizując zaplanowaną akcję ludobójstwa, ale i tych dzięki którym wielu Polaków przeżyło. Nie możemy jednak ujawnić ich tożsamości. Korzystając z akt prokuratorskich, zobowiązaliśmy się do niepodawania danych pozwalających na identyfikację nie tylko sprawców, ale też ofiar i świadków. Dotyczy to także nazwisk polskich.

Święto zmarłych w Rechcie, Dariusz Libionka, Paweł P. Reszka

W nocy z 1 na 2 listopada 1943 w niewielkiej wiosce Rechta, położonej dwadzieścia kilometrów od Lublina, śmierć poniosło kilkunastu Żydów. (...)

Oryginalny niemiecki meldunek (przechowywany w Archiwum Państwowym w Lublinie), sporządzony w oparciu o doniesienie z lokalnego posterunku żandarmerii i zawierający szczegóły dotyczące zbrodni w Rechcie rozmija się z zapisem w Rejestrze miejsc i faktów zbrodni w województwie lubelskim (wydanym w 1985 roku przez Główną Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce) w kwestii zasadniczej: Żydzi zginęli nie z rąk oprawców, lecz z rąk Polaków i to w okolicznościach tajemniczych i dramatycznych.

Ani w archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie, ani w archiwum instytutu Yad Vashem w Jerozolimie nie zachowały się żadne materiały śledczych i procesowych. My zamieszczamy relacje oraz protokoły z przesłuchań świadków w tej sprawie.

Ucieczka, Adam Lutogniewski

Próbę ucieczki do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Austrii podjęło w marcu 1951 roku siedmiu żołnierzy oraz praczka ze strażnicy WOP w Pokrzywnej w województwie opolskim. Organizatorem ucieczki był starszy sierżant Jan Kępa, zastępaca dowódcy strażnicy. W chwili ucieczki Kępa miał 23 lata i dwa lata służby za sobą. Początkowo służył jako szeregowy żołnierz na granicy zachodniej, potem zaproponowano mu przejście do organów zwiadu i skierowano na półroczny kurs oficerów. Wydawał się dobrym materiałem na przyszłego oficera zwiadu - swój awans społeczny zawdzięczał wyłącznie wojsku, co powinno było gwarantować jego lojalność.

Autorowi udało się dotrzeć do dokumentów archiwum Straży Granicznej RP, przy Instytucie Pamięci Narodowej w Katowicach oraz archiwum dawnego Wojskowego Sądu Rejonowego w Katowicach. Dotarł także do dość hermetycznego środowiska oficerów Wojsk Ochrony Pogranicza. Zamieszczamy prywatne listy oraz dokumenty sądowe związane ze sprawą Jana Kępy.