Większość z P.T. Czytelników przypomina sobie zapewne ze szkolnych lat, zdjęcie w podręczniku do historii, przedstawiające scenę rozbrajania żołnierza niemieckiego na warszawskiej ulicy w listopadzie 1918 roku. Charakterystyczny karabin, który znajduje się na ramieniu Polaka, sięgającego jeszcze do Niemca po bagnet, to właśnie Mauser. A właściwie karabin Mauser wz. 1898 określany przez Niemców jako Mauser Gewehr 98. Nieco wcześniej z bronią tego systemu zetknęli się Polacy w oddziałach zbrojnych Królestwa Polskiego tzw. Polnische Wehrmacht (Polska Siła Zbrojna), formacji wchodzącej w latach 1
[zasłonięte]917-19 w skład armii niemieckiej, zorganizowanej w miejsce rozwiązanych po kryzysie przysięgowym Legionów Polskich. Późniejszy okres, do lata 1921 roku, to czas walki o samostanowienie odrodzonej Polski i poszerzania jej terytorium, między innymi w drodze powstań zbrojnych w Wielkopolsce i na Górnym Śląsku oraz krwawej wojny bolszewicko-polskiej. To czas, kiedy powstałe w różnych miejscach i w odmiennych okolicznościach polskie formacje wojskowe łączyły się i tworzyły regularne Wojsko Polskie. Jak powszechnie wiadomo, dysponowano wtedy olbrzymią ilością typów i wzorów uzbrojenia, zarówno pochodzenia wschodniego a nawet dalekowschodniego, jak i zachodniego. Część stanowiła zdobycz wojenna, pozostała z zakupów zagranicznych oraz wymiany z innymi krajami. Broń pochodziła z arsenałów rosyjskich, francuskich, angielskich, niemieckich, austriackich i innych. Jeden z najnowocześniejszych i najlepszych pod względem technicznym, w owym czasie, systemów broni strzeleckiej reprezentowały karabiny i karabinki Mausera wzoru 98. I to one właśnie, decyzją Rady Wojennej z czerwca 1921 r., wybrane zostały jako podstawowa broń indywidualna dla żołnierzy Wojska Polskiego. Sprzyjało temu również przyznanie Polsce, na mocy ustaleń Traktatu Wersalskiego, wyposażenia niemieckiej fabryki broni w Gdańsku. Dzięki temu kraj nasz mógł wejść do grona producentów wytwarzających Mausery 98 – najpierw dla zaspokojenia potrzeb własnych sił zbrojnych, a później także na eksport. Tym samym termin: „polskie Mausery” używany przez autorów, to pojęcie dotyczące zarówno broni wyprodukowanej w innych krajach, która w wyniku splotu wydarzeń historycznych znalazła się na uzbrojeniu Wojska Polskiego, jak również broni, która została wyprodukowana przez rodzimy przemysł. W pracy poruszyliśmy sprawy, na które w dotychczasowych opracowaniach przedmiotu w naszym kraju nie zwracano, zdaniem autorów, należytej uwagi lub też ich dotychczasowa interpretacja nie w pełni odpowiada aktualnym ustaleniom. Podjęto także świadomie decyzję o nie skupianiu się, na ile to możliwe, nad opisem technicznym zasady działania broni, ponieważ byłoby to powielanie treści z już istniejących opracowań. Celem zasadniczym opracowania jest takie przedstawienie interesującego nas systemu broni, aby Czytelnik mógł stosunkowo łatwo zrozumieć, czym różni się np. karabin wz. 1898 produkcji niemieckiej od polskiej czy też niemiecki karabinek wz. 1898 AZ od polskiego karabinka wz. 1898 PWU. Zajęliśmy się również takim przygotowaniem materiału poglądowego, aby łatwo było identyfikować różne typu broni systemu Mauser 98. Istotnym, aczkolwiek odrębnym zagadnieniem dotyczącym broni palnej jest także system cech i sygnatur puncowanych (tłoczonych bądź wybijanych) w określonych miejscach i na większości istotnych elementów broni. Ma to szczególne znaczenie dla znawców i kolekcjonerów. Ze względu na charakter niniejszej pracy, mającej formę ogólnego opisu modeli, kwestia oznaczeń wybijanych na broni poruszana jest w zakresie podstawowym, niezbędnym przy omawianiu poszczególnych modeli.
| Wydawca: | ZP Grupa |
| Autorzy: | Krzysztof Haładaj |
| ISBN: | 978[zasłonięte][zasłonięte]15299 |
| SKU: | |
| Seria: | |
| Ilość Stron: | 88 |
| Język: | |
| Oprawa: | brak danych |
| Tom: | |
| Kod: | ZPGR-0110 |
| Wydanie: | 1 |
