Wiosna 1945 roku. Dywizja grenadierów generała Pfistera broni rejonu miasta Döberitz. Sztab stacjonuje we Fryburgu. Kelnerka Simone zakochana jest w poruczniku Kahlercie, który ma zostać rozstrzelany za złamanie rozkazu. Kussau obiecuje Simone, że go uratuje. Janek kontaktuje się z Thomalą, łącznikiem wywiadu. Dla Polaków istotny jest most na Redzie i nie wolno dopuścić, by cofający się Niemcy go wysadzili. W tym celu grupa spadochroniarzy ma wylądować i utrzymać most aż do natarcia Polaków. Jednak w miejscu desantu są już Niemcy, o czym informuje Kloss. Janka udaje się do Döberitz do innego łącznika, by ten przekazał dalej informację o odwołaniu akcji, lecz zostaje schwytana. Wiedząc, że dziewczyna nie dotarła, Hans jedzie do Döberitz po drodze zmieniając rejestracje motocykla i w mieszkaniu łącznika zastaje kocioł. Zabija jednego gestapowca i ucieka. Thomala i jego ludzie kradną niemieckie mundury aby przeprowadzić spadochroniarzy jako jeńców przez niemieckie pozycje. Simone widzi Klossa zakopującego rejestracje i zabiera je. Knoch, gestapowiec który był w kotle rozpoznaje Hansa, lecz Kloss go zabija, Simone jest tego świadkiem, jednak Hans ją oszczędza. Wszyscy korzystający z motocykli zostają wezwani na przesłuchanie. Simone zgadza się wskazać mordercę Knocha pod warunkiem darowania życia Kahlertowi, jednak dowiedziawszy się, że on już nie żyje, jako mordercę wskazuje Kussau. Ten niewiele się zastanawiając zabija kelnerkę i trafia pod sąd polowy. Spadochroniarze docierają jako jeńcy do sztabu. Kussau zostaje przez nich zabity. Polacy opanowują sztab, rozkazują Pfisterowi wezwać ochronę mostu do siebie i w ten sposób groźba jego wysadzenia mija. Kloss wraz z generałem ucieka.