Praca jest próbą wyjaśnienia powiązań spuścizny filozoficznej Kanta z neokantyzmem dwóch najbardziej znaczących szkół, a mianowicie szkoły badeńskiej (W. Windelband, H. Rickert i E. Lask) i szkoły marburskiej (H. Cohen, P. Natorp i E. Cassirer). Jest to problem ważny, choć nieczęsto podejmowany w literaturze polskiej, mimo iż wzniecał ogromne spory, wyznaczając kierunek rozwoju filozofii u schyłku XIX i na początku XX wieku.