Opis |
"O moim pierwszym i
najważniejszym życiowym sukcesie, jakim stał się
film "Kanał", zadecydował Tadeusz Konwicki. To on
dał mi opowiadanie Jerzego Stawińskiego i jako
kierownik literacki zespołu Kadr zrobił wszystko
aby ten film powstał.
Na kanał można patrzeć dwojako:
bądź jako artystyczną, udramatyzowaną relację
fragmentu wydarzeń, bądź jako próbę uogulnienia
dramatu ludzi. Tak w jednym jak i w drugim
przypadku pewna część widzów nie będzie mogła
wyzwolić się od nacisku osobistych wspomnień.
Należę do tej grupy. Przeszedłem tę samą podziemną
drogę z Mokotowa do Śródmieścia, co Jerzy
Stawiński i, tak jak on przebywałemw kanałach
siedemnaście godzin. Widziałem i przeżyłem dość,
aby móc twierdzić, iż film Wajdy mówi prawdę.
Zgodny z prawdą jest zarówno ton i nastrój tej
części filmu, jak i poszczególne epizody. Mógłbym
- zresztą jak wielu z tych, którzy ową drogę
przeszli - przytoczyć przykłady potwierdzające
losami konkretnych osób niemal każdą minutę tej
części filmu. (...) Tragizm losów ludzi, którzy do
ostaniej chwili ufali i wierzyli w słuszność
podjętej walki, znalazł w filmie Wajdy wyraz
przejmujący. Dramat nabrał kształtu metafory tym
wymowniejszy, iż jego szeregowi bohaterowie na
długie lata zostali zepchnięci w mrok, w
milczenie, w błoto niesłusznych oskarżeń i
oszczerstw. |