Druga wojna światowa jaką mało znamy. Po raz pierwszy przedstawione zostały w szerokiej panoramie - dzień po dniu - wszystkie operacje taktyczne i strategiczne na wszystkich frontach tej wojny oraz najważniejsze działania polityczne i dyplomatyczne z punktu widzenia wszystkich uczestniczących w niej narodów. Kalendarium rozpoczyna się zakończeniem I wojny światowej i podpisaniem Traktatu Wersalskiego. Następnie prowadzi przez czasy pozornego pokoju i kryzysu gospodarczego, a dalej przez lata niepokoju, wydarzenia poprzedzające wielką walkę narodów - japońską inwazję w Mandżurii, przejęcie władzy przez Hitlera, podbój Etiopli przez Mussoliniego, wojnę domową w Hiszpanii, aneksję Austrii, zajęcie przez Hitlera Sudetów i Czech oraz jego przygotowania do napaści na Polskę. Lata wojny ukazane zostały aż do momentu kapitulacji ostatniej jednostki japońskiej.
Janusz Piekałkiewicz (ur. 1925 w Warszawie, zm. 9 marca 1988) - żołnierz, pisarz, historyk, reżyser, reporter radiowy oraz twórca filmowy, tworzący za granicą (głównie w języku niemieckim). Bratanek Delegata Rządu na Kraj profesora Jana Piekałkiewicza zamordowanego przez Gestapo.
Jest autorem wielu interesujących publikacji z dziedziny historii współczesnej. Największą sławę przyniosło mu obiektywne podejście do wydarzeń II wojny światowej, a szczególnie za wyjaśnienie kulisów wielu tajnych operacji prowadzonych przez służby specjalne w tamtym okresie. Jego książki cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. W 1997 Studio Filmowe Wir realizuje o nim film dokumentalny na zlecenie I programu TVP.
W 17 roku życia Janusz Piekałkiewicz wstępuje do polskiej armii podziemnej. Służył m in. w Biurze Informacji i Propagandy AK. Po uczestnictwie w Powstaniu Warszawskim osadzony w berlińskiej filii obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. W 1946 kończy maturę, następnie w 1948 rozpoczyna naukę w łódzkiej szkole filmowej na wydziale reżyserii, studiuje również historię współczesną. Po trzech latach z powodów politycznych zostaje z niej usunięty. Jakiś czas pracował jako asystent reżysera, pisze też scenariusze filmów popularnonaukowych, które również z powodów politycznych nie mają szans realizacji. Jego pasją są Tatry Wysokie, przeprowadza się do Zakopanego, pracuje tam jako przewodnik tatrzański. Postanawia opuścić kraj w 1956 szlakiem kurierskim z czasów II wojny światowej.
Dociera na Węgry jesienią tegoż roku. Wraz z wybuchem powstania węgierskiego w 1956 staje się tam jego uczestnikiem. Po jego upadku przechodzi do Austrii, na krótko zostaje internowany. Początkowo utrzymuje się z pracy jako robotnik drogowy. Następnie w Wiedniu zostaje reporterem radiowym, twórcą telewizyjnym i filmowym w Paryżu, Londynie i Republice Federalnej Niemiec.
Jego serial telewizyjny pt. Szpiedzy, agenci, żołnierze - tajne jednostki okresu II wojny światowej (26 odcinków) otrzymał główną nagrodę (Złotą Nimfę) na IX Międzynarodowym Festiwalu Telewizji w Monte Carlo w 1969 r. Nagroda ta została przyznana za obiektywizm, precyzję w przedstawianiu faktów oraz rzeczowość relacji. Statuetka ta stała się jego własnością dopiero 11 lat później.
Wszystkie publikacje powstały w języku niemieckim. Dopiero w III Rzeczypospolitej zaczęto tłumaczyć je na język polski i wydawać w kraju ojczystym autora. Jego życiowym marzeniem było: napisać na nowo niedawną historię, zrobić filmową dokumentację II wojny.
