TENS to angielski skrót od Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation - Przezskórna Elektryczna Stymulacja Nerwów. Terapia TENS wykorzystuje istniejące w samym naszym systemie nerwowym mechanizmy uśmierzania bólu. Może to się odbywać na dwa sposoby:
pobudzanie nerwów czuciowych (wysokoczęstotliwościowa terapia TENS),
pobudzanie nerwów w mięśniach (niskoczęstotliwościowa terapia TENS, zwana elektroakupunkturą).

TENS, zależnie od dobranych parametrów, uruchamia następujące mechanizmy fizjologiczne:

Osłabia czucie bólu, zmniejszając ilość sygnałów wysyłanych przez nerwy bólowe do kory mózgowej. Współczesne badania postulują istnienie tzw. hamowania presynaptycznego (synapsa to połączenie nerwów). Wykazano, że stymulacja nerwów czuciowych w miejscu bólu, ogranicza ilość bodźców bólowych docierających do świadomości i osłabia dolegliwość bólu, ponieważ nerwy czuciowe są grubsze i przewodzą sygnały szybciej niż nerwy bólowe. Dlatego mózg, odbierając bodźce czuciowe, nie nadąża z przetwarzaniem bodźców bólowych i angażuje się w silniejszy bodziec. Zaaferowani innymi wrażeniami lub w sytuacji zagrożenia życia, zapominamy o bólu. Intuicyjnie korzystamy z tej zasady, masując silnie miejsce bólu. Trudno jednak masować się bez przerwy lub chodzić na masaże. Stymulator nas w tym wyręczy.

Wzmaga uwalnianie do krwiobiegu endorfin - produkowanych przez organizm neurohormonów o działaniu podobnym do morfiny. Endorfiny, łagodzą na wiele godzin czucie bólu i stymulują chore tkanki do regeneracji. To właśnie endorfiny, wpływają na poprawę zdrowia i samopoczucia, kiedy jesteśmy wypoczęci, zrelaksowani, szczęśliwi. Sygnałem do ich uwalniania, jest spadek częstotliwości fal mózgowych do poziomu 4-10 Hz.

Poprawia ukrwienie w miejscu otoczonym elektrodami, od wpływem stymulacji ciągłej z częstotliwością 1,5-4 Hz, mięśniówka naczyń krwionośnych rozluźnia się. Dowiódł tego w swoich badaniach prof. Birger Kadaa (1988) z Norwegii. Prawidłowe ukrwienie, jest warunkiem dobrego funkcjonowania tkanek. Doskonale sprawdza się ta metoda w leczeniu ran, obrzęków, owrzodzeń skóry, trądu.

Wspomaga uprawianie sportów wyczynowych - Stymulację naczynioruchową stosuje się m.in. w sporcie wyczynowym w formie rozgrzewki - rozszerzenia naczyń krwionośnych bez wysiłku i spalania energii oraz dla urody - powoduje zmniejszenie cellulitis lub zmarszczek.

Energetyzuje jony oraz wzmaga ich ruch w organizmie ludzkim, który wypełniony jest roztworami soli. Występują tu zjawiska elektroforezy i elektroosmozy. Lepsze przenikanie jonów przez błonę komórki, znacznie przyspiesza procesy regeneracji oraz usuwanie metabolitów. Pole elektryczne pomiędzy elektrodami, wywołuje koncentrację protonów i ich ruch (prąd) od anody do katody. Kiedy protony osiągają błonę mitochondrium tworzy się związek H+ATPase i powstaje ATP. Wzrost ilości ATP stymuluje transport aminokwasów i oba te czynniki stymulują tworzenie białek (Cheng, 1982). To działanie prądów TENS, jest wykorzystywane np. w leczeniu stanów zapalnych w stawach, tkankach miękkich, złamań kości, przyspieszeniu gojenia się ran i blizn, likwidacji obrzęków, zmian neuropatycznych i wielu innych.

Bóle przewlekłe - kręgosłupa, stawów, mięśni nerwobóle powstałe w wyniku dyskopatii, zmian zwyrodnieniowych, urazów lub spowodowane chorobami jak na przykład: reumatyzm, artrozy, gościec, osteoporoza, arte rloskleroza, SM, bóle blizn.
Bóle ostre - pooperacyjne, pourazowe, rwa kulszowa rwa barkowa, migreny.
Zaburzenia dotyczące tkanek i kości - zaburzenia ukrwienia, gojenia się ran, owrzodzenia odleżyny, złamania i pęknięcia kości, naderwania i stany zapalne ścięgien, przeciążenia stawów, obrzęki.
Zaburzenia funkcji mięśni szkieletowych, ścięgien i nerwów ruchowych - osłabienie lub zanik mięśni, ból mięśni, przewlekłe stany zmęczenia, wyczerpania po wysiłku, w wyniku unieruchomienia po urazach, operacjach stawów lub ścięgien, udarach, urazach czaszkowo mózgowych, urazach sportowych, spastyczności mięśni.
Zaburzenia ukrwienia, czynności kończyn i narządów wewnętrznych w wyniku ucisków na nerwy w skutek zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa lub zmian naczyniowych.
Rehabilitacja mięśni i nerwów dna miednicy.
Zaburzenia funkcji narządów w wyniku ucisku kręgów na unerwienie (słuchu, wzroku, snu, funkcji serca).