Licytacja książek na moim koncie oznacza akceptację wszystkich informacji   
 i warunków transakcji podanych w opisie aukcji oraz na stronie 

 

"Przedmowa
do wydania dziesiątego
Tempom mutantur ... Czasy zmieniają się w zawrotnym tempie. Przed nauką stają wciąż nowe wymagania, do których trzeba dostosowywać programy nauczania mając na uwadze potrzeby młodzieży rozpoczynającej studia wyższe i postulaty lektorów. W związku z tym podręcznik języka łacińskiego' już po raz drugi od chwili ukazania się wydania pierwszego w 1958 r., musiał ulec zmianom zasadniczym.
Zmieniony tytuł podręcznika, z którego usunięto wykaz wydziałów uniwersyteckich, wskazuje na szerszy krąg osób zainteresowanych przedmiotem. Zmianę tytułu tłumaczy się tym, że w każdym niemal roku powstają nowe wydziały, natomiast już istniejące łączą się z innymi albo dzielą się na dwa oddzielne. Biorąc pod uwagę ten fakt oraz zjawisko ograniczenia lektoratu języka łacińskiego do jednego roku na jednych wydziałach, albo usunięcie z innych np. z Wydziału Prawa, program nauczania musi również ulegać zmianom.
Zmiany w podręczniku zostały wprowadzone zgodnie z postulatami lektorów języka łacińskiego, których podstawą są zmienione programy nauczania.
W obecnym wydaniu podręcznika rozszerzono znacznie wiadomości z gramatyki języka polskiego ze względu na młodzież pierwszego roku studiów i lektorów, którym brak czasu nie pozwala na szczegółowe omawianie wszystkich zasad gramatycznych. Wprowadzone zmiany w terminologii gramatyki języka polskiego zostały dostosowane do najnowszych wymagań. W związku z tym Autorki pragną wyrazić serdeczne podziękowanie Pani doc. dr hab. Danucie Buttlerowej za udzielenie cennych wskazówek.
Część I podręcznika, obok materiału gramatycznego, zawiera więcej krótkich tekstów, które umożliwią lektorom urozmaicenie wykładu. Opowiadania dłuższe w tej części podręcznika mogą być wykorzystane do prac domowych, kolokwiów, egzaminów itp. Usunięto natomiast sentencje, których objaśnianie (ze względu na ich treść a nie budowę) wymagało zbyt wiele czasu (np. Amicus Plato, sed magis amica veritas.) Podobnie, aby ułatwić pracę lektorom i studentom, z wielu zdań ilustrujących jakieś zjawisko gramatyczne usunięto imiona własne, zwłaszcza greckie, zastępując je rzeczownikami pospolitymi np. zamiast Artaxerxes wprowadzono dux. Brak formy w odmianie, np. przy rzeczowniku vis, w poprzednich wydaniach zaznaczono kreską (—); dla uniknięcia niejasności ze względu na słuchaczy należało wyraźnie napisać, np.genetiwu „nie ma" albo „brak".
Wprowadzono również więcej tablic zawierających zestawienia materiału gramatycznego (fleksja i składnia), co powinno ułatwić słuchaczom powtórzenie i przyswojenie materiału.
Część II obejmuje teksty, hasła, powiedzenia i zwroty, które w myśl zasady Repetitio est mater studiorum mają służyć do utrwalenia materiału.
Zasadniczą zmianą jest dobór i układ tekstów w części III-ej podręcznika. Kiedy przygotowywano pierwsze wydanie, na życzenie Kierowników wielu katedr, wprowadzono układ rozwojowo-historyczny, zaczynając od Praw XII Tablic i wyjątków z literatury archaicznej. W ten sposób studenci otrzymali skrócony zarys literatury łacińskiej. Obecnie lektorzy nie mają czasu na omawianie różnic językowych różnych okresów, wobec tego zestaw tekstów, które są ilustracją rozwoju języka i literatury łacińskiej mija się z celem. Wprowadzono więc tematyczny układ tekstów i dzięki temu lektor będzie mógł swobodnie wybrać tematykę dostosowaną do potrzeb wydziału. Zupełnie nowy rozdział „Umiejętności" obejmuje człowieka i jego środowisko, warunki klimatyczne, naukę i wychowanie, rolnictwo, sztukę i medycynę.
Ze względu na tak zróżnicowaną tematykę pojawiły się nowe nazwiska autorów, ponieważ jednak wyjątki z dzieł tego samego autora znajdują się niekiedy w innych rozdziałach podręcznika, noty biograficzne zestawiono oddzielnie (zob. cz. III s. 263).
W części IV-ej podręcznika umieszczono słownik łacińsko-polski, słownik imion własnych oraz skorowidz terminów gramatycznych, które mają ułatwić lektorom i studentom posługiwanie się podręcznikiem.
Czy życzenie Autorek, żeby podręcznik w nowej formie odpowiadał jak najbardziej postawionym mu wymaganiom, spełni się — pokaże praktyka.
Warszawa, listopad 1976"                                               Lidia Winniczuk, Janina Żuławska"