Rzymska sztuka wojenna omawia historię rzymskiej wojskowości od jej początków w VII w. p.n.e. do upadku zachodniego cesarstwa rzymskiego w V w. Żywym, wolnym od nadmiaru specjalistycznej terminologii językiem autor opisuje ewolucję rzymskiej sztuki wojennej na przestrzeni tysiąca lat. Analizuje zmiany w uzbrojeniu i wyposażeniu żołnierzy, organizację oddziałów i struktur dowódczych, a także przebieg wojen i bitew we wszystkich okresach istnienia państwa. Opowieść o działaniach zbrojnych stanowi kontekst dla przedstawienia zmian w rzymskiej taktyce i strategii oraz służy omówieniu sposobów walki, logistyki i innych elementów wojny. Autor przedstawia także czynniki natury politycznej, społecznej i ekonomicznej.