IDEALNE NA PREZENT DLA FANA

Autentyczny OFICJALNY autograf

/uzyskany ok. rok temu temu drogą pocztową z oficjalnego adresu domowego /
na unikalnym zdjęciu formatu
 15x21cm od aktorki znanej z serialu Dynastia i nie tylko słynna Alexis:


JOAN COLLINS

Joan Henrietta Collins (ur. 23 maja 1933 w Londynie) – angielska aktorka iproducentka filmowa, telewizyjna i teatralna, pisarka, przedsiębiorca i modelka, laureatka nagrody Złotego Globu i autorka bestsellerów. W 1997 roku królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała ją Orderem Imperium Brytyjskiego, przyznawanym obywatelom brytyjskim, którzy przyczynili się do rozsławienia Wielkiej Brytanii na całym świecie.

Jako nastolatka rozpoczęła karierę sceniczną na londyńskim West Endzie w przedstawieniu Hulanka towarzystwa szczura(Rat's Revel Society, 1952). Potem pojawiła się na dużym ekranie w melodramacie Kobiecy punkt widzenia (The Woman's Angle, 1952), dramacie przygodowym Noce z Dekamerona (Decameron Nights, 1953) na podstawie dzieła literackiegoGiovanniego Boccaccio z Joan Fontaine i komedii Nasza panna Piętaszek (Our Girl Friday, 1953). W Hollywoodwylansowano ją w dekoracyjnej roli złej i ambitnej księżniczki Nellifer w wielkim widowisku o budowaniu piramidy Howard Hawks Ziemia faraonów (Land of the Pharaohs, 1955). Zaraz potem zabłysnęła jako modelka i tancerka rewiowa Evelyn Nesbit Thaw w biograficznym dramacie kryminalnym Dziewczyna na czerwonej aksamitnej huśtawce (The Girl in the Red Velvet Swing, 1955). Przez następne lata występowała w komediach, westernach, filmach kostiumowych; produkcjachwłoskich i austriackich. Grała większe role w filmie muzycznym Wojna płci (The Opposite Sex, 1956) z Ann Miller i Leslie Nielsenem na podstawie sztuki Clare Boothe Luce Kobiety, dramacie w neorealistycznym stylu Zagubiony autobus (The Wayward Bus, 1957) jako narzeczona kierowcy z Jayne Mansfield, westernie Bravados (The Bravados, 1958) u bokuGregory Pecka i Lee Van Cleefa, biblijnym Estera i król (Esther and the King, 1960) jako tytułowa Estera, dramaciekryminalnym Siedmioro złodziei (Seven Thieves, 1960) i komedii Droga do Hongkongu (The Road to Hong Kong, 1962) u boku Boba Hope i Binga Crosby.

Wystąpiła także gościnnie w serialach: NBC Star Trek (1967) w roli narzeczonej kapitana Kirka i ABC Batman (1967) jakoSyrena/Lorelei Circe. Po występie w komedii romantycznej Jeśli dziś wtorek – jesteśmy w Belgii (If It's Tuesday, This Must Be Belgium, 1969), melodramacie sci-fi W poszukiwaniu miłości (Quest for Love, 1971) i komediodramacie Kochany Alfie (Alfie Darling, 1975), zagrała w adaptacji bestsellerowej powieści autorstwa jej rodzonej siostry Jackie Collins Ogier (The Stud,1978) o upadku londyńskiego bawidamka. Kasowy sukces, któremu nie przeszkodziły fatalne opinie krytyki, zrodził wkrótce następną ekranizację Dziwka (The Bitch, 1979), w którym przedstawiony jest moralny rozkład luksukowej "kultury disco" wyższych klas. Rola Marilyn Fryser w filmie sci-fi Imperium mrówek (Empire of the Ants, 1977) przyniosła jej nominację do nagrody Saturna.

Triumfalnym wejściem na mały ekran była kreacja Alexis Carrington-Colby w operze mydlanej ABC Dynastia (Dynasty, 1981-89), za którą otrzymała w 1983 roku nagrodę Złotego Globu i zdobyła wielokrotnie nominacje do wielu nagród, m.in. Emmy. Próbowała uciec od wizerunku złej i perfidnej Alexis, ryzykując pieniądze jako producentka filmowa w miniseriale CBS –Grzechy (Sins, 1986) i Monte Carlo (1986), gdzie zagrała główne role.

Powróciła na londyńską scenę w sztuce Ostatnia pani Cheyney (The Last of Mrs. Cheyney, 1980). Swój talent sceniczny udowodniła rolę w spektaklu Thorntona Wildera Skóra naszych zębów (The Skin of Our Teeth). Inne inscenizacje z jej udziałem to: Siedem woalek (The Seventh Veil), Klaudia i Dawid (Claudia i David), Modliszka (The Praying Mantis), komediaNoela Cowarda Osobiste życie (Private Lives, 1991/92) jako Amanda stała się wydarzeniem kulturalnym na West Endzie iBroadwayu, przynosząc jej znakomite recenzje, Listy miłosne (Love Letters, 2000), komedia Ponad księżyc (Over the Moon, 2001), Cały cyrk (Full Circle, 2004) i broadwayowska komedia Legendy! (Legends!, 2006) z Lindą Evans.

Wystąpiła w teledysku Badly Drawn Boy do piosenki pt. Pissing in the Wind (2001) oraz reklamach British Gas, Sanyo(1986), Marks & Spencer (2002), Old Navy (2004) i słynnej serii reklam Cinzano. Zajmowała się również lansowaniem własnej kolekcji biżuterii oraz perfum.

Zaangażowana jest w działalność instytucji działających m.in. w obronie praw dziecka, na rzecz dzieci upośledzonych i kalekich, oraz na rzecz kobiet zagrożonych rakiem piersi. Jest fundatorką jednej z części szpitala dziecięcego w Michigan. Jest autorką wielu książek, w tym dwóch autobiografii – "Past Imperfect" i "Drugi akt" (Second Act, 1996), pięciu powieści"Prime Time", "Love, Desire & Hate" oraz "Niezwykle sławna" (Too Damn Famous), "Star Quality", "Misfortune's Daughters" a także poradników o sekretach zdrowia i urody gwiazdy – "Beauty Book", "Moje tajemnice" (Health, Youth and Happiness: My Secrets), "My friend's secrets" i "Joan's way".