"Spośród wielu metafor organizujących myślenie socjologiczne coraz większą popularność zyskuje metafora zakorzenienia/wykorzenienia. Nie powinno nas to dziwić, żyjemy wszak w dobie gwałtownych przemian norm i relacji społecznych, ról i tożsamości, instytucji i organizacji - a więc wszystkiego tego, co tworzy glebę społecznego życia i pozwala jednostkom odnajdywać swe własne w nim miejsce. A ściślej, co pozwalało, gdyż to właśnie doświadczane współcześnie przemiany, pozbawiając nas możliwości jednoznacznego określenia naszego miejsca w kulturze i społeczeństwie, rodzą w nas poczucie wykorzenienia, braku przynależności, obcości wreszcie. To poczucie wykorzenienia wydaje się dziś nieodłącznym korelatem procesów indywidualizacji.