Opis

Vitangelo Moscarda to człowiek zamożny i ustabilizowany. Nic nie zapowiada trzęsienia ziemi w jego życiu; pierwszym tego impulsem staje się błaha uwaga żony, wykpiwająca kształt nosa Moscardy. Oto przed bohaterem odsłania się niepokojąca rewelacja: kim innym jesteśmy we własnych oczach, kim innym w odbiciu spojrzeń ludzi. Wszystko, co do tej pory uważał za pewne, zaczyna być względne i wątpliwe. Wysiłki Moscardy, aby określić, kim jest, ściągają na niego łańcuch nieszczęść. Traci pracę, rodzinę, pozycję społeczną. Kończy w przytułku jako Nikt - oko patrzące na świat. Ostatnia, a przez krytyków uznana za najlepszą, pełna ironii powieść-przypowiastka filozoficzna włoskiego noblisty do dziś nie miała polskiego przekładu. A od czasu jej publikacji we Włoszech minęło 85 lat! Autor widział w niej syntezę swojego dorobku; istotnie odnajdujemy tu wszystkie właściwe twórczości Pirandella motywy, jak: forma, szaleństwo, rozpad osobowości. Luigi Pirandello (1[zasłonięte]897-19), w Polsce znany przede wszystkim jako dramatopisarz, ma w swoim dorobku wiersze, opowiadania, powieści. Pierwszą tragedię napisał w wieku dwunastu lat, przekładał Goethego, publikował powieści i dramaty (m.in. Starzy i młodzi, Kolejność, Kleszcze, Żeby wszystko było jak należy), uczył języka i literatury. Od 1925 roku był dyrektorem artystycznym Teatro d'Arte di Roma. W roku 1929 został członkiem Włoskiej Akademii Nauk, w roku 1934 zaś otrzymał literacką Nagrodę Nobla.