JEAN - DOMINIQUE BAUBY

"SKAFANDER I MOTYL"

Najbardziej poruszająca książka ostatniego czasu.
Autobiografia redaktora naczelnego magazynu „Elle”. Jean-Dominique Bauby w wyniku wylewu doznał paraliżu całego ciała. Jego oknem na świat stała się lewa powieka, którą wymrugał opowieść o cierpieniu, samotności, miłości i śmierci. Tworzenie książki stało się walką o istnienie. Poczucie humoru, ironia i dystans wobec otaczającego świata i własnych przeżyć spowodowały, że jego opowieść jest wzruszającą afirmacją życia.
Jean-Dominique Bauby zmarł nagle, trzy dni przed ukazaniem się „Skafandra i motyla”.
Książka rozeszła się we Francji w nakładzie 800 000 egzemplarzy, przełożono ją na kilkadziesiąt języków.

"... Był estetą i kochał życie. Ale życie nie wzieło tego w rachubę. Jak w skafandrze zamkneło go w jego własnym ciele. Wlew zaskoczył go w chwili, gdy jechał na spotkanie z nową narzeczoną. Świadomość odzyskał po miesiącu, ale była to świadomość zamknięta w sparaliżowanym ciele. Jedynym zewnętrznym jej wyrazem była mrugająca jak motyl lewa powieka i nieznaczne poruszenie głową.

Skafander i motyl. W takim stanie napisał tę książkę: o losie i o zyciu, rzecz jasna, ale także o stosunku duszy do ciała, o stosunku myślenia i odczuwania do własnej cielesności.

Jean - Dominique Bauby urodził się w 1952 roku. Był dziennikarze, redaktorem naczelnym " Elle". Zmarł 9 marca 1997 roku, trzy dni przed ukazaniem się " Skafandra i motyla", który stał się światowym bestsellerem."

W roku 2007 Julian Schnabel nakręcił na podstawie książki Bauby'ego film " Motyl i skafander" , nagrodzony na festiwalu w Cannes.

A oto kilka opinii o książce:

" Oto książka spoza świata żywych. Opowiedziana przez oko i mózg, które nauczyły się patrzeć, śmiać, płakać, zagłębiać w pamięć, dosięgając najgłębszej prawdy istnień i rzeczy." - Jacques Boub, "Le Monde"

" Słucham Baube'ego, bo to, co nam mówi, trafia w sedno ludzkiej kondycji." - Robert McCrum, "The Observer"

" Ta książka, pisana już niemal z drugiej strony, z dna nieszczęścia, jest świetną literaturą, a zarazem wielką afirmacją życia." - Tomasz Jastrun, " Twój Styl"

" Wśród tej przerażającej przygody uwięzienia w ciele nagle - wraz z autorem - orientujemy się, że "ja", osobowość ,rzeczywistość życia to coś pozacielesnego, że jej ciągłość jest pamięć i wyobraźnia.' - Małgorzata Baranowska. " Tygodnik Powszechny"

str 125