Jeżow. Żelazna pięść Stalina J. Arch Getty, Oleg W. Naumow

Jego nazwisko stało się uosobieniem stalinowskiego terroru. Termin jeżowszczyzna wszedł do podręczników historii jako synonim najpotworniejszych masowych represji. Nikołaj Iwanowicz Jeżow, ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR, szef NKWD w latach 1936-38, krwawo rozprawił się z ekipą swojego poprzednika Gienricha Jagody. Nakazał stosowanie tortur podczas przesłuchań, w których sam uczestniczył. Dokonał czystek w Armii Czerwonej i partii. Zamknął w gułagach miliony niewinnych Rosjan. Kazał rozstrzelać półtora miliona ludzi. Podobno do niektórych więźniów sam strzelał... Przez dwa lata ponura sława i wszechmocna pięść &bdquoKrwawego Karła&rdquo sięgała najdalszych krańców czerwonego imperium. Jak to się stało, że ten niepozorny człowieczek (miał zaledwie 153 centymetry wzrostu) stał się tak potężny?