Niewysokie drzewo liściaste o krępym pniu oraz gęstej i zwartej, niemal regularnie kulistej koronie. Jak sama nazwa wskazuje, jarząb szwedzki pochodzi ze Skandynawii. W Polsce jego stanowiska naturalne są ograniczone do niewielkiego obszaru zlokalizowanego na wybrzeżu Bałtyku, gdzie drzewo to podlega ścisłej ochronie. Poza typowymi dla całego rodzaju baldachowatymi owocostanami złożonymi z jabłkowatych, błyszczącoczerwonych owocków (prawie identycznych jak u jarząba pospolitego), jarząb szwedzki wyróżnia się przede wszystkim nietypowym kształtem i zabarwieniem liści.

Liście te są pojedyncze, a na ich eliptycznym obrysie występują symetryczne, mniej lub bardziej powcinane klapy. Zwykle wcięcia pomiędzy klapami nie są bardzo głębokie, jednak czasami ma to miejsce i wtedy liście przyjmują formę niemal pierzasto-sieczną. Także kolor liści jest nietypowy - szaro-zielono-niebieskawy. Powoduje on, że z pewnej odległości drzewo wydaje się wyraźnie ciemniejsze i bardziej matowe od otaczających je drzew innych gatunków.