| Jarosław Iwaszkiewicz, pseudonim Eleuter (ur. 20 lutego 1894 w Kalniku koło Kijowa, zm. 2 marca 1980 w Warszawie) – polski pisarz, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współpracownik Wiadomości Literackich, wieloletni redaktor naczelny Twórczości. Jego żoną była pisarka i tłumaczka Anna Iwaszkiewiczowa. Prozaik, poeta, eseista, tłumacz. Naukę rozpoczął w 1902 w szkole w Warszawie, w 1904 przeniósł się wraz z rodziną do Elizawetgradu (dziś Kirowograd), gdzie uczęszczał do liceum, a od 1909, mieszkał i uczył się w Kijowie w liceum nr 4. W tymże liceum, w związku z poznaniem uzdolnionych artystycznie kolegów (zwłaszcza Niedźwiedzkiego, którego określał, jako swój uniwersytet) oraz nauczycieli, podjął pierwsze próby twórcze, głównie w zakresie komponowania utworów muzycznych, ale także poezji. Po maturze rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Kijowskim, których jednak nie ukończył. Pod koniec nauki w liceum i na początku studiów pracował też jako korepetytor, odbywając wtedy wiele podróży po dworach polskich i rosyjskich Ukrainy i Polski, z których wrażenia będą kanwą licznych późniejszych utworów. Szczególnie istotny dla jego twórczości był pobyt w Byszewach i znajomość z tamtejszym środowiskiem szlacheckim. W 1918 w związku z rozszerzającym się chaosem rewolucyjnym na Ukrainie wyjechał do Warszawy. Na początku lat 20. służył w stacjonującym w Ostrowie 221. Pułku Piechoty złożonym głównie z ochotników (towarzyszył mu m.in. Aleksander Wat). Od 1928 zamieszkał wraz z z żoną w Podkowie Leśnej w posiadłości Stawisko. Dzisiaj posiadłość ta jest muzeum pisarza. W latach 1945-46, 1947-49 i 1959-80 pełnił funkcję prezesa Związku Literatów Polskich. Od marca 1947 do grudnia 1948 wydawał pismo "Nowiny Literackie", które miały w jego zamierzeniu wznowić tradycje "Wiadomości Literackich". Przed wojną pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, po wojnie poseł na Sejm, przewodniczący Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju. Przyjaźnił się z Marią Dąbrowską i Wojciechem Żukrowskim. Iwaszkiewicz uprawiał wiele gatunków literackich; do jego najważniejszych dzieł należą: wiersze: "Oktostychy", "Dionizje", Kasydy..."Powrót do Europy, Xenie i elegie, Mapa pogody; opowiadania: Panny z Wilka, Matka Joanna od Aniołów, Brzezina, Sérenité, Ikar powieści: Czerwone tarcze, Sława i chwała; dramaty: Lato w Nohant; libretto operowe: Król Roger; listy, wspomnienia: Listy z Ostrowa, Listy z podróży do Ameryki Południowej; biografie muzyków, szkice, przekłady. Niektóre z jego opowiadań zostały przeniesione na ekran m.in. przez Andrzeja Wajdę i Jerzego Kawalerowicza. Za swoją działalność literacką i polityczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń (m.in. tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (1971) i Jagiellońskiego (1979). Muzeum życia i twórczości Jarosława Iwaszkiewicza (Muzeum Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów) znajduje się w willi Stawisko w Podkowie Leśnej. Jego grób znajduje się w Brwinowie pod Warszawą. Dalekim krewnym poety był wybitny polski kompozytor Karol Szymanowski Jarosław Iwaszkiewicz był osobą homoseksualną. Przejawiało się to zarówno w jego życiu osobistym jak i w samej twórczości. Motywy homoseksualne były poruszane przez niego zarówno w poezji, jak i prozie. W swoich zapiskach intymnych, dzienniku i listach wprost określa siebie jako homoseksualistę. Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. | 
