Ten gatunek magnolii pochodzi z Dalekiego Wschodu, gdzie tworzy rozłożyste krzewy, dorastające do wysokości 6 m. W naszych warunkach rośnie powoli i zwykle nie przekracza wysokości 4 m. Lście tej magnolii są odwrotnie jajowate i rozmieszczone wzdłuż pędów. Mają długość 10–12 cm, są od spodu niebieskawe, a jesienią zmieniają barwę na żółtą. Magnolia Siebolda kwitnie długo i stopniowo — zwykle od czerwca do końca sierpnia. Bardzo dekoracyjne, pachnące kwiaty (o średnicy 7–10 cm), białe z karminowymi pylnikami, mają kształt odwróconej czarki i zwisają na długich (3–6 cm) szypułkach. Japońska odmiana 'Micheko Renge' ma kwiaty pełne. Mimo że kwiaty M. sieboldii rozwijają po rozwoju liści, są dobrze widoczne na krzewie. Interesujące są również różowofioletowe owoce, wyróżniające się szczególnie na tle żółtych liści jesienią. Krzewy są bardzo wytrzymałe na niską temperaturę w zimie (do –30ST C)  ^{ale mogą być uszkadzane przez późne przymrozki. Z tego powodu dla roślin należy wybierać zaciszne stanowiska, najlepiej w lekkim półcieniu. Magnolia Siebolda wymaga gleb kwaśnych, bogatych w substancje organiczne oraz żyznych. Krzewy nie znoszą suszy, najlepiej czują się sadzone blisko zbiorników wodnych. Rośliny rozmnaża się przez siew nasion lub sadzonki zielne}