Rezenzja z 1998 roku:33-letni Janusz Reichel to jedyny chyba współczesny ekologiczno-anarchistyczny bard. Przed Jaśkiem... wydał już dwie i pół kasety (te pół to split z anarcho-punkową Guerniką Y Luno) z doskonałymi autorskimi piosenkami, których teksty i wyraziste linie melodyczne w zupełności rekompensują niedostatki wokalne. Nagrywając nowy materiał, nieśmiało sięgnął po gitarę elektryczną, wyraźnie urozmaicając brzmienie. Reichel nie narzeka i nie żali się. W tytułowym Jaśku gloryfikuje grafficiarza zamalowującego faszystowskie napisy, we wstrząsającym Wykazie piętnuje gwałcicieli: "wykastruję jednego po drugim". W odróżnieniu od większości współczesnych zespołów punkowych, bezkompromisowość jego agitek podparta jest wspaniałą formą literacka. Kaczmarski lat 90.? "Paweł Dunin-Wąsowicz - Machina 5[26] maj 1998, s.91