Jan III Sobieski na Śląsku w drodze pod Wiedeń

 MARIA KONOPKA

ŚIN 1983, str. 80, stan db  [nieaktualna pieczątka}

Bitwa  rozpoczęła   się  o   wschodzie  słońca.  Stanęło  do niej  około  70  tysięcy  sprzymierzonych,  którzy  żołnierzom Allaha   wydali  się  dwakroć  liczniejsi.  Na   prawym  skrzydle Polacy — w sile około 26 tysięcy ludzi, na lewym od Dunaju —  wojska  austriackie,  w centrum  zgrupowanie niemieckie.   Kara   Mustafa,  nie   przerywając   szturmu, przeciwstawił   giaurom   prawie   100-tysięezną   armię.   Do pierwszego  starcia  doszło  na   skrzydle  austriackim.  Później wkroczyły  do  akcji   wojska  niemieckie.   Artylerzyści generała  Kątskiego   i   piechurzy  przygotowywali   tymczasem pole do decydującej szarży. Wbrew początkowym obawom Sobieskiego, w kilka zaledwie godzin  pokonali nierówności terenu  i  ukrytych  wśród  wąwozów i  winnic  janczarów. Próbnym   atakiem   kilku   chorągwi   sprawdził   król   realność swego zamierzenia- Późnym popołudniem, około godziny 18. dał  rozkaz do ostatecznego  natarcia.  Uderzenie 20 tysięcy  sprzymierzonych   jeźdźców   okazało  się   straszliwe.


Wprowadzenie  —  Michał  Komaszyński
Na   wojnę   świętą
Lud  tu   niewymownie   dobry
Niby   czarna   smoła
Lecz lipy  dotąd  się wznoszą
Wybrana   literatura
Słownik   terminów   obcych

Zapraszam na inne moje aukcje