Praca jest pierwszą w Polsce kompleksową monografią dotyczącą jakości życia osób dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną. Prezentuje teoretyczny dorobek na ten temat oraz przegląd dotychczasowych dociekań naukowych. Ukazano wyniki badań własnych, które rozszerzają wiedzę o subiektywnych odczuciach, co do własnego życia osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz zwracają uwagę na konieczność ich uwzględniania w pracy terapeutycznej. Odpowiedzią na tę potrzebę jest zawarta w książce autorska koncepcja jakości życia, będąca nowoczesną propozycją doskonalenia istniejących, mało efektywnych rozwiązań rehabilitacyjnych. Książka zainteresuje z pewnością teoretyków pedagogiki specjalnej, rehabilitacji czy psychologii oraz słuchaczy tych kierunków studiów. Może być też przydatna dla profesjonalnych praktyków organizujących działalność edukacyjną, terapeutyczną czy normalizacyjną dla osób dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Izabeli Brzezińskiej:
Praca Pani dr Aleksandry Zawiślak za jednym zamachem łamie trzy stereotypy. Pokazuje, iż osoby doświadczające różnych ograniczeń w związku z deficytami o charakterze poznawczym (intelektualnym) mogą, po pierwsze, jako osoby badane dostarczać rzetelnych i trafnych informacji o swojej sytuacji. Po drugie, badanie dorosłych ujawnia dane nakazujące zmienić obraz funkcjonowania osoby z niepełnosprawnością intelektualną w porównaniu z osobami sprawnymi (różnice między tymi dwiema grupami w wielu przypadkach wcale nie były statystycznie istotne albo były niewielkie). I po trzecie, zaproponowane przez Autorkę modele "optymalizacji" jakości życia w moim przekonaniu odnoszą się w takim samym stopniu do osób sprawnych, jak i nie w pełni sprawnych pod względem intelektualnym. Konkludując - badania pokazują, iż nie tak wiele w gruncie rzeczy dzieli osoby sprawne od niepełnosprawnych, a Autorka wskazuje w wielu przypadkach na czynniki niespecyficzne, wspólne dla obu grup, gdy poszukuje wyznaczników wysokiego poziomu jakości życia, szczególnie w wymiarze obiektywnym.
Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Kowalika:
Autorka reprezentuje nowoczesne poglądy na temat niepełnosprawności intelektualnej lub mówiąc inaczej, tkwi w głównym nurcie badań współczesnych nad upośledzeniem umysłowym. Uważam, że Aleksandra Zawiślak potrafiła właściwie dobrać teoretyczną perspektywę jako bazę dla własnych badań, gdyż nowe myślenie o funkcjonowaniu osób upośledzonych umysłowo powinno łączyć ze sobą wpływy środowiska z genetycznym potencjałem wnoszonym jako matryca rozwojowa człowieka. Taką perspektywę oferuje właśnie podejście psycho- lub socjoekologiczne.
