Ludzie tracą przeciętnie czterdzieści dni w roku, ponieważ wciąż o czymś zapominają. To samo dotyczyło kiedyś Joshuy Foera. Jednak po roku ćwiczenia pamięci udało mu się wziąć udział w mistrzostwach USA w zapamiętywaniu. Co ważniejsze, odkrył on prostą prawdę, której zwykle nie pamiętamy – że jesteśmy sumą naszych wspomnień.

Jak zostałem geniuszem pamięci to nie tylko osobista opowieść Autora, ale też zadziwiająco bogata w informacje, pełna kulturowych odniesień historia zapamiętywania i pamięci jako takiej, a także podręcznik zawierający podstawowe informacje na temat mnemonicznych technik. Foer nauczył się ich od najlepszych mnemonistów w oparciu o starożytne teksty takich autorów jak Cyceron i inni. Dzięki temu zdołał w olbrzymim stopniu zwiększyć możliwości swojej pamięci.

Dzięki dogłębnym badaniom świata mnemonistów Foer nauczył się wykorzystywania wyobraźni do tworzenia pamięciowych obrazów. Poznał system PAO, w którym liczby tworzy się z dziwacznych obrazów, a także nauczył się „budować” własne pałace pamięci. Jego doświadczenia pokazują, że żeby wygrać zawody w zapamiętywaniu nie trzeba dysponować doskonałą pamięcią, a jedynie wyobraźnią i uporem w dążeniu do celu.

Tego ostatniego z pewnością mu nie zabrakło, gdyż Foer nie tylko przygotowywał się do mistrzostw, ale zgłębił też dane historyczne, dotyczące pamięci, a także poznał ludzi obdarzonych najgorszą (choć niepozbawioną zadziwiających właściwości) i najlepszą pamięcią. Pojechał i do chorego na amnezję do San Diego, a także do sawanta z Salt Lake City, który chlubił się tym, że pamięta ponad dziewięć tysięcy książek. Odwiedził szkołę, w której jeden z nauczycieli uczy mnemotechniki, by pomóc swoim wychowankom...

Książka kończy się nie tylko zwycięstwem Autora w mistrzostwach USA w zapamiętywaniu. Jest to jednocześnie zwycięstwo ducha ludzkiego, ponieważ, jak twierdzi Foer, wszyscy możemy nauczyć się tego, co stało się jego udziałem.