Jak mówić do Pana Boga to książka niewielka, lecz ważna. Ewa Golachowska pokazuje w niej nieoczywistą i dynamiczną sytuacje wielojęzycz­ności w środowisku białoruskich katolików. Wyniki jej kilkuletnich badań, prowadzonych osobiście na zachodniej i wschodniej Białorusi, weryfikują dotychczasowy obraz współzależności między językami w sferze sacrum. Widzimy, jak kruszy się i odchodzi w przeszłość stereotyp katolika-Polaka i związane z nim przekonanie, że obligatoryjnym językiem modlitwy jest polski. Młode i średnie pokolenie białoruskich katolików mówi do Pana Boga w swoim ojczystym języku, a funkcjonujący w sferze sacrum białoru­ski zdobywa wysoką rangę i prestiż.

Z recenzji dr Anny Engelking

Książka jest poświęcona zagadnieniu relacji między religią, językiem, kulturą i identyfikacją narodową na niejednorodnym kulturowo i zróżni­cowanym obszarze wschodniej i zachodniej Białorusi. Należy podkreślić rzetelność badań przeprowadzonych przez Autorkę i wysoko ocenić próbę syntetycznego przedstawienia skomplikowanej sytuacji społecznej i kul­turowej opisywanej grupy. Słusznie Autorka zauważa, że częstokroć osta­tecznie to wybory indywidualne przesądzają o opcji identyfikacyjnej po­szczególnych osób. Bardzo istotne wydaje się zwrócenie uwagi na młode i najmłodsze pokolenie katolików na Białorusi, ponieważ od ich postaw za­leży przyszłość wspólnoty o polskich korzeniach. Książka w mojej ocenie jest bardzo wartościowa, przyczynia się do przedstawienia i upowszechnie­nia w oparciu o najnowsze dane wiedzy o faktycznym, nie zaś wynikającym z przesłanek ideologicznych, stanie wielokulturowości i wielojęzyczności w środowiskach katolickich na współczesnej Białorusi.

Z recenzji dr hab. Ewy Dzięgiel

Wydawnictwo Agade, Instytut Slawistyki PAN 2012

oprawa miękka

ISBN[zasłonięte]978-83111-62-5