Jak dawniej leczono

Lekarze, święci, czarodzieje w XVII i XVIII wieu

Francois Lebrun

Jedno na czworo dzieci umierające w pierwszym roku życia, nadzieja na przeżycie około dwudziestu lat od chwili urodzenia - oto dwie liczby, typowe dla statystyki demograficznej XVIII w. Metody leczenia istnieją, ale mimo pewnego postępu wiedzy teoretycznej są bezsilne wobec chorób codziennych i wielkich klęsk epidemii. Już wtedy oficjalnej medycynie reprezentowanej przez doktorów medycyny, mistrzów chirurgii i mistrzów aptekarstwa, których tytuły i dyplomy są uznawane i jako takie chronione przez króla, przeciwstawiała się często w sposób konfliktowy, medycyna nieoficjalna, istniejąca na marginesie tej pierwszej. Jej przedstawicielami są wszyscy ci, do których także zwracają się chorzy w nadziei wyleczenia, czyli znachorzy, zamawiacze i święci uzdrowiciele...

Spis treści:

1. Dyskusje o chorobie
2. Medycyna oficjalne. Kształcenie i wiedza
3. Medycyna oficjalna. Sztuka leczenia
4. Boczny nurt medycyny. Empirycy, zamawiacze, święci uzdrowiciele
5. Choroby powszednie, od kołyski do grobu
6. Plaga wielkich epidemii i przeciwdziałanie władz

W razie pytań lub wątpliwości- kontakt ze sprzedającym- 694-[zasłonięte]-410