Ja, inny' to dziennik po krainie obcości - po obcej Europie i obcym Izraelu, po miejscach znanych z książek i obrazów, ale pozbawionych już dawnej tożsamości, bo odartych z tradycji i znaczeń, ze starej europejskiej kultury, która je zrodziła. Po Auschwitz, po epoce totalitarnych reżimów, są jak 'ogromna rana przykryta strupem'. Obcość wobec świata zewnętrznego przeradza się w obcość wobec samego siebie - w dystans do własnego,niespójnego 'ja', ukształtownanego przez tęsknotę za etycznym ładem i wiecznie żywy chaos historii.

O autorze:

Urodził się 9 listopada 1929 roku w rodzinie żydowskiej. W 1944 roku znalazł się w Oświęcimiu, skąd został przeniesiony do obozu w Buchenwaldzie, z którego został uwolniony w roku 1945. Po powrocie na Węgry, w 1948 roku, zaczął pracować w gazecie "Vilagossag", ale w 1951 został zwolniony, gdy gazeta przyjęła linię partii komunistycznej. Po odbyciu 2-letniej służby wojskowej Kertesz pracował jako niezależny pisarz i tłumacz autorów niemieckich, takich jak Nietzsche, Schnitzler, Freud.

Swoją najgłośniejszą powieść, "Los utracony", opublikowaną w 1975 roku oparł na swoich doświadczeniach z pobytu w Oświęcimiu i Buchenwaldzie, jednak książka ta nie jest powieścią autobiograficzną. Kertesz nadał jej jedynie formę autobiografii.

"Los utracony" został uznany przez amerykańskich i europejskich krytyków za dzieło wybitne, jedną z najbardziej poruszających relacji obozowych. Powieść przetłumaczono na 14 języków. W Polsce książka ukazała się w przekładzie Krystyny Pisarskiej.
Początkowo powieść nie odniosła sukcesu. Potem Kertesz napisał jeszcze powieści "Fiasko" i "Kadysz za nienarodzone dziecko" , które razem z "Losem utraconym" tworzą trylogię.

Kertesz jest laureatem wielu węgierskich i zagranicznych nagród literackich, m.in. Brandenburger Literaturpries w 1995 roku, Liepziger Buchpreis w 1997 oraz WELT-Literaturpreis w roku 2000.

W 2002 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla ("za powieści, które przeciwstawiają osobiste doświadczenie jednostki wobec brutalnej bezstronności historii")