Po wejściu do Unii Europejskiej Polska przyjęła na siebie szereg zobowią­zań związanych z przeprowadzeniem reform demokratycznych, w tym zmian w reformie oświaty i w szkole wyższej. Zmiany dotyczą zarówno struk­tury pol­skiego szkolnictwa, jak i programów nauczania oraz roli nauczyciela i ucznia/studenta w procesie kształcenia. Nowe standardy nauczania obejmują wszystkie przedmioty, w tym naukę języków obcych. Rada Europy opracowała system kształcenia językowego (Europejski system opisu kształcenia językowe­go: uczenie się, nauczanie, oceniane The Common European Framework of Reference for Languages: learning, teaching, assessment [CEF], który obowią­zuje w nauczaniu języków obcych we wszystkich krajach członkowskich. Nowe podejście do programów nauczania było inspiracją dla zespołu wy­kładowców z Pracowni Dydaktyki i TŚN Instytutu Rusycystyki UŁ do zorgani­zowania dyskusji wśród rusycystów o nowych zadaniach, celach nauczania ję­zyka rosyjskiego jako obcego. Rezultatem tych starań była I Międzynarodowa Konferencja Naukowo-Praktyczna o charakterze edukacyjnym pt. Język rosyj­ski jako obcy – teoria, praktyka, cele oraz rezultaty nauczania, która odbyła się w dniach 7–8 września 2011 roku. W konferencji oprócz gospodarzy (pracowni­cy dydaktyczni UŁ) wzięli udział wykładowcy – rusycyści z ośrodków uniwer­syteckich z Polski (Kielce, Kraków, Opole, Toruń, Warszawa) oraz z Rosji (Barnauł, Moskwa, Wołgograd), a także łódzcy studenci.
Przedmiotem rozważań badawczych i dyskusji były następujące zagadnie­nia:
I . Profil nauczyciela – rusycysty w świetle nowych zadań.
II. Formy i metody pracy nauczyciela języka obcego.
III. Wieloaspektowe nauczanie języka rosyjskiego w szkole wyższej.
IV. Kształtowanie kompetencji językowych i komunikacyjnych na różnych poziomach znajomości języka.
V. System testowania poziomów znajomości języka rosyjskiego jako obce­go. Certyfikacja.
VI. Nowi użytkownicy języka rosyjskiego. Język specjalistyczny.
VII. Lingwokulturowy aspekt w nauczaniu języka rosyjskiego jako obcego. [...]